27th of May, and 27 Mays indeed.

Παίζει για μένα.
Γιατί έτσι.
Γιατί είναι "εγώ".
Γιατί το γουστάρω το ίδιο πολύ μετά από τόσα χρόνια.
Και γιατί ξέχασα κάποτε να το βάλω στο soundtrack of my life που έκαψα once και θα ήθελα να το ξέρεις.


ΥΓ: και γιατί έχω γενεθλιάκια σήμερα, και μου το αφιερώνω! (εξού και ο τίτλος του post)

Ετοιμάζω ταξίδι... μοναχαααααα για πάρτη μου!

Θα ξυπνήσω πρωί πρωί.
Τόσο πρωί που μπορείς να το πεις και πολύ αργά το βράδυ...
Δε θα βαφτώ ούτε θα φτιάξω τα μαλλιά μου. Γιατί δεν είναι μια τυπική μέρα, όπως αυτές που πάω στο γραφείο.
Θα βάλω τις σαγιονάρες, το σωρτσάκι και το φούτερ, τα γυαλιά ηλίου.. θα πάρω τη βαλίτσα μου και θα κλειδώσω την πόρτα πίσω μου.
Θα μπώ στο ταξι και θα φτάσω στο αεροδρόμιο.
Πάντα θέλω να έχω χρόνο πριν την πτήση μου για να πίνω τον πρώτο καφέ της ημέρας εκεί.
Αν έχω πολύ χρόνο πίνω φραπέ. Αν όχι ένα εσπρεσσάκι. Αλλά πάντα πίνω καφέ. Σκέτο. Το τέλειο ξύπνημα!
Πότε εγώ έχω ήδη φύγει από τη χώρα?
Όταν μπαίνω στην φυσούνα για το αεροπλάνο. Τότε νιώθω ότι είμαι αλλού.
International chick ;-)
Κάθομαι, και ζητάω μια κουβέρτα. Σχεδόν πάντα κοιμάμαι λίγο και θέλω να είναι τουλάχιστον ζεστά. Αν η πτήση κρατάει πολλές ώρες, βάζω τη μουσική μου και προσπαθώ να κοιμάμαι τις περισσότερες από αυτές.. ( "music is my sanctuary, music is my blanket" - Urban Species ft Imogen Heap) Αν κρατάει λίγες, τότε το βιβλίο που πήρα τελευταία, με κρατάει για αυτό το διάστημα ξύπνια και απασχολημένη.

Πότε εγώ νιώθω ότι έφτασα στον προορισμό μου?
Όταν το κινητό μου ΔΕΝ γράφει πια τον ελληνικό πάροχο, και όταν αλλάζω το ρολόι μου για να συχρονιστώ.

Θα φτάσω Μαδρίτη.
Έχω 2 ώρες αναμονή.
Ελπίζω να παραμείνουν 2.

Σίγουρα θα αγοράσω το καινούριο καλοκαιρινό μου άρωμα. Καινούριο. Όχι το Feminine. Καινούριο. (καλά θα δούμε γιατί εγώ δεν είμαι και τοοοοσο παρορμητική!)

Θα ξαναμπώ στο αεροπλάνο. Native Girl!
Εσωτερική πτήση είναι άλλωστε!
Τι κι αν πάω κοντά στην Δυτική Σαχάρα. Ισπανία είναι.

Grand Canarias Airport.
Εκεί θα φτάσω.

Θα πάω να πάρω το αυτοκινητάκι που έχω ήδη κλείσει και με περιμένει...
Θα με φιλοξενήσουν εκεί, κι έτσι θέλω να είμαι το λιγότερο δυνατό βάρος.
Γιαυτό θα λείπω συνέχεια!
Κάθε μέρα θα φοράω ένα διαφορετικό μαγιώ, και θα κολυμπάω σε μια διαφορετική παραλία.
Κάθε μέρα θα γνωρίζω όλο και περισσότερο κόσμο, και θα προσπαθώ να μιλάω τα λίγα ισπανικά που ξέρω (ώστε όταν γυρίσω να τα μιλάω καλύτερα και καλύτερα!)

Τα βράδια θα χορεύω Flamenco με τις ισπανίδες στα χωριά του νησιού και θα πίνω sangria μέχρι το πρωί με τους ισπανούς.....

Μέχρι αύριο... μπορώ να το ονειρεύομαι....
Από αύριο.. ΘΑ ΤΟ ΖΩ.

Take care!

ΥΓ: Το ξέρω ότι είναι διαφορετικό το post μου... Κι εγώ είμαι άλλωστε!

Τελευταία...

Προχωράμε, ανταλλάσσοντας ανεπάρκειες με τους αγαπημένους μας
και το πιο όμορφο παραμύθι είναι εκείνο με το λυπημένο τέλος.
Είναι το μόνο που σε βάζει στον πειρασμό να το πιστέψεις...

Μ.Π.

ΥΓ: Ξέρεις από πού είναι η φωτογραφία?