Και μου το 'λεγαν...

Πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, (....), πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, πρόσεχε μη πέσεις, (...), πρόσεχε μη πέσεις.

Κι εγώ τι έκανα???

Πήγα κι έπεσα.

Αντοραμπλ γουόρντς.

Αγαπημένες λέξεις.

Όχι βάση νοήματος ή υπονοήματος.

Βάση ήχου.. ίσως βάση αυτό του γαργαλήματος στο αυτί ή στη γλώσσα μου (άρα σίγουρα στον εγκέφαλό μου) όταν τις ακούω ή τις αναπαράγω.

Η λίστα μου είναι μεγάλη (ή και μικρή). Πάντως σίγουρα δεν είναι πεπερασμένη. Κάθε λίγο προσθέτω και μια ακόμα.

Τώρα δε τις θυμάμαι όλες. Αλλά σίγουρα μπορώ να θυμηθώ 3,4 αμέσως αμέσως, και να δεσμευτώ ότι κάθε φορά που είτε θα θυμάμαι είτε θα προσθέτω σε αυτό το σύνολο αγαπημένων λέξεων, μία ακόμη, να το αναφέρω στο μπλόγκ μου, με παραπομπή σε αυτό το πόστ, για να θυμάστε κι εσείς!

Βέβαια κάποιος θα μπορούσε να πεί ότι με τον ρυθμό που γράφω εγώ τον τελευταίο και βάλε χρόνο, μάλλον μόνο λέξεις θα ποστάρω... οπότε δε χανόμαστε! Κι εγώ το ίδιο θα έλεγα, οπότε κρίνετε με, άφοβα!

Ταραταταααααααααααμ ταμ ταμ..

Πρώτη λέξη:

Καλειδοσκόπιο.

Και να την ακούω αλλά και να την λέω. Μάλλον περισσότερο να την λέω.

Μάλλον μου άρεσε από πάντα.. Όταν έμαθα πως λένε αυτό το φανταστικό παιχνίδι που έβλεπες μέσα "τον μαγικό κόσμο των νεραιδών".... :-)

Και στα αγγλικά, αμέ! Kaleidoscope. Με εκπλήσσει τώρα που παρατηρώ ότι στα αγγλικά το γράφουν με 1-1 σχεδόν αντιστοιχία (αναφέρομαι στο "ει" -> "ei" και όχι "e" ή "i").

Δεύτερη Λέξη:

Equilibrium.

Αυτή η λέξη μου αρέσει να την διαβάζω και να την λέω από μέσα μου να την ακούω εγώ από τον εαυτό μου. Τώρα που το σκέφτομαι δε ξέρω.. Προβληματίζομαι λίγο... Σου έχει τύχει εσένα να σου αρέσει αυτή η ανωμαλία με τις λέξεις?? Να τις διαβάζεις από μέσα σου (σιγανή ανάγνωση) και να τις φωνάζεις στον εγκέφαλό σου για να τις ακούσεις??? (Εδώ κάπου να σημειώσω πως αν με διαβάζει κανένας γιατρός, αν έχω πρόβλημα ας επικοινωνήσει διακριτικά μαζί μου. Μόνο σοβαρές προτάσεις.)

Η σωστή και ολοκληρωμένη εκδοχή αυτής της αγαπημένης μου λέξης είναι η εξής: economic equilibrium. Το τι σημαίνει... ακόμα το ψάχνω... Την διάβασα σε ένα paper πέρσυ το Σεπτέμβρη (του 2009) όταν έγραφα το proposal για το διδακτορικό μου.

Τρίτη Λέξη:

Ψιμυθιολόγος.

Χα! Το ξέρω ψάρωσες. Κι όμως σου είναι πολύ γνωστή λέξη.... αλλά στον εξελληνισμό της αγγλικής βερσιόν της! Ναι, ναι... Είναι η ελληνική λέξη της, πολύ γνωστής σε όλες μας, λέξης "μακιγιεζ"!

Την ανακάλυψα μια φορά στους τίτλους τέλους μιας σειράς.. και την πέταγα που και που, έτσι για να πουλήσω κουλτούρα.. χρόνια τώρα.. Και για χρόνια τώρα.. την λέω λάθος! Αν με ακούσετε λοιπόν ποτέ να λέω για "αψιμυθιολόγους".... κοροιδέψτε με ;-)

Τέρταρτη Λέξη:

Τζιμπρίλ Σισε!

Λατρεύω να την λέω! Λατρεύω!!!!! Καμία σχέση με το ποδόσφαιρο ή τον ποδοσφαιριστή. Καμία σας το υπόσχομαι... Αλλά... Λατρεύω να ακούω τον εαυτό μου δυνατά, να λεει ΤΖΙΜΠΡΙΛ ΣΙΣΕ! :) :) :) :) :)

Τα φιλιά μου!

Officer, Governance & Compliance

Ε, και?

Οι 5 ερωτήσεις και η 1 διαπίστωση αυτής της εβδομάδας.

Ερώτηση 1 (η περιέχουσα σπόντα) : Γιατί ακούω σήμερα συνέχεια "Καλή Σαιζόν"? Στα ραδιόφωνα, στο γραφείο, στο σπίτι... Επειδή, δηλαδή, έτυχε και ο επόμενος μήνας που λέγεται ΣεπτέΜβρης (και ΟΧΙ ΣεΜτέβρης), ξεκινάει στα μέσα αυτής της εβδομάδας? Γιατί να μη λένε σήμερα που είναι Δευτέρα (30/08) "Καλή Εβδομάδα" και την Τετάρτη (01/09), πολύ ευχαρίστως και δοκίμως, "Καλή Σαιζόν"?

Ερώτηση 2 (η γεννημένη στη Ρώμη τον Ιανουάριο, ή αλλιώς η ακόμη αναπάντητη) : Στα Ιταλικά μάθαμε το zucchini, panini,vicini, gattini... Διερωτηθήκαμε όμως... Το ΠΙΠΙΝΙ, είναι κι αυτό Ιταλική λέξη?????? (και μετά προκύπτουν κι άλλες ερωτήσεις.. τι γίνεται με την μπριγιαντίνη? Με την αιμοσφερίνη? Για να μη ρωτήσω για τον Σωτήρη Νίνη!!!)

Ερώτηση 3 (η εγκληματική) : Το Κουνούπι Τίγρης, προερχόμενο από την Αφρική, αφού πέρασε από Αθήνα, γιατί προτίμησε Θεσσαλονίκη? Το έχει διερευνήσει αυτό ο Υπερνομάρχης?

Ερώτηση 4 (η χιλιοειπωμένη) : Γιατί όταν τελειώνει ο μισθός μένει τόσος πολύς μήνας????

Ερώτηση 5 (η καλλιτεχνική) : Γιατι, το τραγούδι αυτό, πάντα να λέει "δε μπορώ"? Γιατί δεν έρχεσαι ποτέ όταν σε θέλω? Γιατί με τυρρανάς? Και φυσικα... Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια????

Διαπίστωση, η μία και μοναδική :

Still.

Κι όμως.
Ακόμα ένα Σεντόνι.
Πότε θα ξεσκεπαστώ??????

Για να εξηγούμεθα...

Δεν είναι ότι δε θέλω. Ούτε ότι δεν έχω χρόνο.

Είναι ότι, οτιδήποτε και να γράψω το σβήνω γιατί δε μου ("με", για τους εκ Θεσσαλονικης αναγνώστες) αρέσει.

Κάθε βράδυ βγαίνω έξω (εντάξει σχεδόν κάθε, αλλά υπάρχουν και εβδομάδες που είναι κάθε).

Με αυτούς τους ρυθμούς θα έπρεπε να έχω εκατομμύρια ιστορίες να σας πώ....

Αν όχι δικές μου (πραγματικές), σίγουρα επιρρεασμένες από κάτι που έιδα, άκουσα...

ΚΑΤΙ τελοσπάντων που να θέλω να το αναπαράγω είτε αυτούσιο είτε μετά από επεξεργασία.

Κι όμως. Τιποτα. Τ- Ι- Π- Ο- Τ- Α. Κι αυτό μη νομίζεις. Εκ παραδρομής θα γλυτώσει το σβήσιμο.

Μπορεί κάποιος να μου πει τι φταίει?????

Θα εκτιμηθεί ιδιαιτέρως.

28 και χωρίς εσένα. 22.

Έφηβος. Ενήλικας. Γυναίκα.

Η άλλη όψη.. (a.k.a. Η Παντόφλα!)

Είναι ακριβώς όπως θα περιέγραφε ένας άντρας την καθημερινότητά του.
Γιαυτό αξίζει να δώσουμε τον χώρο που αξίζει σε αυτό το σχόλιο του Ν1k0s:

Ο αντρας σηκωνεται ο κακομοιρος απο τα χαράματα για να πάει δουλεια ένω η γυναίκα ακομα κοιμαααααααται.... Μέσα στη μέρα δεχεται 2-3 ή και περισσοτερα τηλεφωνα απο εκείνη για να τον ζαλίσει με κουτσομπολίά του γραφείου ή με το οτι ο προιστάμενος της ύψωσε λίγο παραπάνω την φωνή σήμερα... Φυσικά ο αντρας είναι αυτός που θα γυρίσει τελευταίος στο σπίτι καθώς η μια ώρα που χαράμισε στο τηλέφωνο νωρίτερα έφερε τα πάνω κατω με τις εκκρεμότητες του στο γραφείο. Σπίτι θα βρει την μανδάμ στον καναπέ να ρωτάει επίμονα "Που θα πάμε απόψε;;; Δεν πιστεύω να μην κανονισες κάτι;;;". Εκεινος θα της εξηγεί οτι ειναι βραδιά Champions League και όλη η παρέα θα μαζευτεί σπίτι του Μάριου. Τοτε είναι που η άλλη παθαίνει υστερία και αρχιζει τις φωνές και τα κλάμματα που συνέχεια την παραμελεί για τους φιλούς του... Με τα πολλά τα ξαναβρίσκουν άλλα φυσικά ο αγώνας έχει πια τελειώσει. Εκεινος θα άραζε να δει τα στιγμιότυπα του βάζελου αλλα ακόμα και τότε η αλλη θα ήθελε να την έχει αγκαλία και να της απαντάει κάθε 10 λέπτα αν την αγαπάει και πόοοοσο... Η κοπέλα θα αποκοιμίόταν στο τέλος και ο ήρωας μας ούτε καν sex δεν θα απολάμβανε εκεινο το βράδυ....

Αν ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν...

Εγώ τώρα θα κοιμόμουν στην αγκαλιά σου κι εσύ θα έβλεπες Αθλητική Κυριακή.

Το πρωί θα ξυπνούσες πρώτος και θα προσπαθούσες να μην κάνεις θόρυβο γιατί εγώ ξυπνάω λίγο αργότερα, παρόλο που έχω κοιμηθεί πιο νωρίς. Όπως κάθε φορά έτσι και αυτή εγώ θα καταλάβαινα ότι φεύγεις από το κρεβάτι και θα ξύπναγα τρομαγμένη, αλλά εσύ θα με καθησύχαζες ότι απλά φεύγεις για να πας στη δουλειά. Εγώ θα σε φιλούσα τρυφερά και θα ανησυχούσα μέχρι να πας στη δουλειά επειδή οδηγείς μηχανή. Μετά από καμια ώρα θα σηκωνόμουν κι εγώ να ντυθώ για το γραφείο.

Το μεσημέρι θα σε έπαιρνα τηλέφωνο να δω τι κάνεις, να σου πω πως παει μέχρι τώρα η μέρα μου, και να σε ρωτήσω αν έχεις καμία υποψία για το τι να κάνουμε το βράδυ. Εσύ θα μου έλεγες "ότι θέλεις" και εγώ θα έπρεπε να περάσω το διάλλειμα για φαγητό, σκεπτόμενη τι έχω όρεξη να κάνουμε σήμερα. Καμια ώρα πριν σχολάσω θα σε ξαναπαιρνα τηλέφωνο. Έτσι, αυτή τη φορά. Χωρίς λόγο. Αν αναφερόταν το θέμα του τί θα κάνουμε το βράδυ, μπορεί να σου γκρίνιαζα λίγο που "δε βρίσκεις ποτέ εσύ κάτι να κάνουμε", αν όχι, θα σου γκρίνιαζα όταν θα σε έπαιρνα πάλι τηλέφωνο επειδή θα είχα σχολάσει και θα γυρίζα σπίτι να σε ρωτήσω εσύ τι ώρα θα γυρίσεις περίπου.

Όταν θα ερχόσουν σπίτι, πάντα θα σε περιποιούμουν αν πεινούσες ή αν ήσουν κουρασμένος.

Και μετά θα γκρίνιαζα. Λίγο. Γιατί ούτε κι εγώ ήξερα τι ήθελα να κάνουμε για βράδυ.

Στο τέλος όμως θα σε αγκάλιαζα και θα έμενα εκεί για πολλή ώρα χωρίς να μιλάω, κι εσύ θα ευχαριστιόσουν τα αθλητικά στην τηλεόραση.