Άτιτλο

Ζείς σε έναν υπέροχο κόσμο.
Πολύ λίγα πράγματα είναι που φοβάσαι, και ακόμη πιο λίγα αυτά που θέλεις και δεν έχεις ακόμα.
Κι όμως κοιτάζεις το ρολόι συνεχώς με μια περίεργη αγωνία.
Κι εσύ η ίδια αναρωτιέσαι γιατί.
Δε ξέρεις. Δεν απαντάς. Σε αυτές τις περιπτώσεις κερδίζεις.
Υπομένεις αυτή την κατάσταση γιατί ξέρεις με τη λογική σου ότι θα τελειώσει κάποια στιγμή.
Ξέρεις κάτι? Δε τελειώνει. Μεταλλάσσεται.. ή εξελίσσεται- ακόμη πιο σωστά.
Δεν θέλεις να κάνεις ερωτήσεις. Δε χρειάζεται, λες, να τα αναλύεις όλα.
Πρέπει να ζείς και μετά να τα σκέφτεσαι.
Δεν σε τρομάζει η καινούρια φουρνιά αισθημάτων.
Γιατί πραγματικά δεν είναι καινούρια.
Είναι η ίδια, αλλά όπως αλλάζεις εσύ αλλάζει κ αυτή.
Δύσκολες μέρες αυτές οι καλοκαιρινές.
Θύμησες λέω, σου θύμισε τίποτα?
Μελαγχόλησα πάλι.. Ε, και!
Θα μου περάσει σε πολύ λίγο χρόνο!
Καλό ή κακό αυτό είμαι.
Τόσο χαρούμενη και τόσο λυπημένη μαζί!
Ποτέ δε θα καταφέρεις να μάθεις ποιό κερδίζει κάθε φορά.
Επίσης ξέρεις κάτι ακόμα?
Υπάρχουν πολλοί έτσι.
Ούτε εγώ το ήξερα..
Παρατήρησα όμως.
Και κάτι ακόμα?
Ναι. Αυτό το έχω ξαναζήσει. Όλο αυτό. Ακριβώς έτσι.
Την απουσία, την χαρά, την μελαγχολία, την νευρική ευεξία, την κούραση, την γαλήνη, την απόρριψη, την επιτυχία. Όλα μαζι. Όλα μαζί. Σχεδόν σχιζοφρενικά ισορροπημένα.
Κάποτε ήταν όλα τόσο απλά..
Μετά ο Ίκαρος πέταξε πολύ κοντά στον ήλιο και έλιωσε τα φτερά του.

"I find it hard to tell you, i find it hard to take
When people run in circles its a very very
Mad world... mad world"