Summer at (b)Last!

Κι εκεί που κάθεσαι στο σπίτι σου, έχεις γυρίσει απο το γραφείο έχεις φάει και δε ξέρεις τι να κάνεις γιατί είναι almost 15αύγουστος, σκέφτεσαι να δεις ποιοί άλλοι από τους φίλους σου βιώνουν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα.

Μετά από μερικά τηλέφωνα διαπιστώνεις ότι μαζεύεται ένα σεβαστό σύνολο ανθρώπων που επέλεξαν να πάνε διακοπές τον Ιούλιο ή που θα φύγουν μετά το 15αύγουστο γιατί "ο πανζουρλισμός δεν παλεύεται πλεόν" ή που την πάτησαν και δε πρόλαβαν να ζητήσουν άδεια φέτος... Άλλοι το έλεγαν ψιλογκρινιάζοντας, άλλοι συνειδητοποιημένοι, άλλοι αφηρημένοι...
You are not alone, σκέφτεσαι.. Και έτσι σου έρχεται η ιδέα. Μπορεί να μην είδες την Πανσέληνο σε κάποιο νησάκι με το amore, μπορεί να μην είσαι σε κάποιο μπαράκι δίπλα στη θάλασσα, μπορεί να μην μπορείς να δεις το ξημέρωμα γιατί την άλλη μέρα ξυπνάς στις 8, αλλά.... η Αθήνα τη νύχτα είναι πάντα γοητευτική. Με παρέα ή χωρίς.
Για σήμερα επιλέγεις το "χωρίς". Το έχεις ξανακάνει άλλωστε. Το ξέρεις ότι το ευχαριστιέσαι μερικές φορές καλύτερα έτσι...
Όχι. Χωρίς ησυχία στο αυτοκίνητο. Με μουσική. Με πολλή μουσική.
Και με μια φωτογραφική παραμάσχαλα. Σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να βγάλεις φανταστικές φωτογραφίες. Να μπορείς μετά να τις φορέσεις στους τοίχους του σπιτιού σου! Δε σε νοιάζει που η φωτογραφική μηχανή σου δεν έχει τόσο μεγάλες δυνατότητες.. Εσύ πιστεύεις ότι μπορείς.
Μαγεύεσαι από το πόσο πολύ μικραίνουν οι αποστάσεις όταν η Αθήνα είναι άδεια. Τραγουδάς ένα τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο και χωρίς να το καταλάβεις έχεις βρεθεί στη γέφυρα του Καλατράβα.
Κάποτε πέρναγες κάθε πρωί από εκεί και είχες ονειρευτεί να είσαι εκει πάνω και να τραβάς φωτογραφίες τα αυτοκίνητα που περνούν από κάτω δίνοντας την άισθηση των ηλεκτρονίων στο φακό, λόγω της ταχύτητας. Ίσως κάποια άλλη φορά...
Συνεχίζοντας, σκέφτεσαι να κάνεις κάτι διαφορετικό για σήμερα. Να χαθείς. Να εξερευνήσεις συνοικίες. Έτσι άδειες. Χωρίς να φοβάσαι τις κόρνες και το άγχος του πίσω σου που βιάζεται.. Γειτονιές που δε ξέρεις. Και που ποτέ ο δρόμος σου δε σε έβγαλε προς τα εκεί. Και με την πρόκληση να βρείς το δρόμο προς το σπίτι σου μόνο με τη διαίσθηση...
Και το κάνεις...
Παρατηρείς κόσμο στους δρόμους.. βρίσκεις γειτονιές που τα παιδιά ακόμα παίζουν έξω στη γειτονιά.. Πόσο εντύπωση σου κάνει αυτό! Η δική σου γειτονιά που κάποτε είχε τόσα παιδιά, μαζί με σένα, να παίζουν στην "αυλή" τώρα είναι άδεια και τα πεζοδρόμια που κάποτε ήταν γεμάτα παιδιά, τώρα είναι γεμάτα αυτοκίνητα. Χάνεσαι λίγο σε αυτή τη σκέψη και μετά επανέρχεσαι γιατί είσαι σε ένα φανάρι που μια παρέα νεαρών προσπαθεί να σου καθαρίσει το παρμπρίζ, ή να σου πουλήσει χαρτομάντηλα, ή να σου πουλήσει λουλούδια ή χάρτες ή ανεμιστηράκια για τη ζέστη... Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες και έτσι παίρνεις ένα πακέτο χαρτομάντηλα.
Αυτό που σου τη δίνει είναι που έχασες το τραγούδι που έπαιζε εκείνη την ώρα το ραδιόφωνο και ήθελες να το τραγουδήσεις μαζί με τους Kings of Leon....

Youuuuuuu, your sex is on fireeeeeee
And youuuu, your sex is on fireeeeeeee
Consumed with what's to transpiree

Δε το βάζεις κάτω όμως. Κλείνεις το ραδιόφωνο παίρνεις το δρόμο προς το σπίτι σου. Τραγουδώντας.....