Friday, April 20, 2007

Victor...should have been a Jazz musician.



Θυμάμαι την φωνή του βραχνή, κάθε φορά που έγερνε προς το μικρόφωνο και έλεγε "Thank you for coming..." Ύστερα, μισός στο σκοτάδι-μισός στο φως της λίγο υπερυψωμένης σκηνής, ξεκινούσε την παράστασή του... Κάποιες φορές τον συνόδευε μια γυναίκα, που έκανε ακόμα πιο μυστήρια την ύπαρξή του.

Ίσως να ήταν η πόλη που είχα ερωτευτεί και όχι εκείνος... .Ίσως απλά να έτυχε να είναι αυτός, γιατί το Malmsey (το bar που έπαιζε) ήταν απέναντι από το σπίτι, ίσως ακόμα γιατί το όνομά μου θύμιζε, αταίριαστα, Ελλάδα....

Εκεί ήταν το πρώτο ουίσκι που είχα πιεί στην πόλη, το πρώτο ποτήρι κόκκινο κρασί, το πιο φτηνό... red house wine.. Το σπίτι ήταν απέναντι... Σίγουρα θα έφτανα.

Όταν μπήκα την πρώτη φορά μέσα ήταν σχεδόν άδειο (ποτέ δεν ήταν τελείως γεμάτο βέβαια..). Απευθύνθηκα στο μπαρ..(γιατί ήταν η αμηχανία του καινούριου χώρου, που σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα με την ένοιά τους και δε παρατηρείς ποιός αντιπροσωπεύει αυτή την έννοια... ) και ζήτησα ένα bacardi cola lime.. Τότε ο μπάρμαν μου λέει με γαλλική προφορά "Not today... Today, you need whiskey...Ask me again for a whiskey.."

Εκείνος δεν μου μίλησε ποτέ... όσες φορές κι αν πήγα, κι αν του χαμογελούσα ή τον κοιτούσα... Υιοθέτησα πολλούς και διαφορετικούς ρόλους στο βλέμμα μου για να με προσέξει.. Μοιραία γυναίκα εως και αθώο κοριτσάκι... Διασταυρώνονταν τα βλέμματα (ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον μέσα στο σκοτάδι) αλλά μόνο αυτό...

Μόνο μια φορά, που και πάλι μπορεί και απλά να την φαντάστηκα, καθόμουν όπως πάντα στην ίδια θέση στο μπάρ, είχα ένα ποτήρι κόκκινο κρασί στο χέρι... χαμογελούσα και περίμενα να ξεκινήσει.... Ήταν μια φορά που δεν είπε "Thank you for coming", δεν είπε τίποτα... Ξεκίνησε όμως μέσα στα σκοτάδια να παίζει το "My funny valentine"... Ο γάλλος του μπάρ το σιγοτραγουδούσε μαζί του...

Youre my funny valentine,
Sweet comic valentine,

You make me smile with my heart.

Your looks are laughable, un-photographable,

Yet, youre my favorite work of art.


Is your figure less than greek?

Is your mouth a little weak?

When you open it to speak, are you smart?

But, dont change a hair for me.

Not if you care for me.

Stay little valentine, stay!

Each day is valentines day...

Όταν τελείωσε...απλά ήρθε στο φωτισμένο μέρος της σκηνής και είπε.. "For you.. At the bar.."

Γύρισα προς τον Luc και τον ρώτησα "For you?"... Και μου απάντησε... " No, not today... Today he plays for you".

Thursday, April 05, 2007

Μεταξύ μας συζητήσεις....μυστικά...κι ανακοινώσεις...


Ντριιιιν.......
-
Παρακαλώ;
- Γειά σου, εγώ είμαι.
- Μα.............. Μα, πως είναι δυνατόν;
- Κοριτσάκι μου όλα γίνονται..
- Μπορώ να σε δώ; Μου έλειψες.
- Μα με βλέπεις.. Έτσι δεν είναι;
- Πόσο πολύ μου έλειψες.... Πόσο πολύ...
- Ξέρεις... Ήθελα να σου πώ κάτι...
- ....
- Σε λίγες μέρες έρχεται η Χριστίνα.
- Τι, τι εννοείς έρχεται..;
- Θα έρθει κατα εδώ.
- Εκείνη το ξέρει;
- Το νοιώθει. Θα μπορούσα να πω οτι το ξέρει..
- Γιατί; Γιατί αποφασίστηκε για τώρα;
- Μη με ρωτάς πράγματα που δε μπορώ να σου απαντήσω...
- Μπορώ να σε δω; Τώρα; Θέλω τόσο πολύ να σε δώ.. Νιώθω μισή. Αν ήμουν καρύδι θα μαράζωνα γιατί μου λείπει το μισό εξωτερικό τσόφλι...
- Χα,χα που τα βρίσκεις και τα λες κάθε φορά...
- Ναι μα είναι αλήθεια. Νοιώθω μισή. Μπορώ να σε δω;
- Με βλέπεις... Δε με βλέπεις;
- Πάει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που σε είδα... Βέβαια.. πολύς περισσότερος απο την τελευταία φορά που σε άκουσα, οπότε είμαι ευγνώμων.
- Είδες; Όλα για καλό γίνονται..
- Και ο Ηλίας το ξέρει για τη Χριστίνα;
- Όχι, και γιαυτό σε πήρα...
- Όχι...όχι..δε μπορώ να το κάνω... Δε μπορώ να του πω οτι θα τον αφήσει..
- Γιατί;
- Γιατί δεν έχω τη δύναμη να τον στηρίξω.. Δε θα τον αντέξω κι εγώ για να κρατηθεί και να μη πέσει.. Θα πέσω κι εγώ μαζί του..
- Έχεις φανεί πιο δυνατή και παλαιότερα όταν δε το πίστευες. Θα δεις ότι και τώρα θα ανταποκριθείς μια χαρά.. Μη ξεχνάς... Μας αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθειά απ'την πληγή του........

Και κάπου εκεί ξύπνησα. Τι ήθελε;...Δεν ξέρω.. Όπως δεν ξέρω καμμία Χριστίνα και κανέναν Ηλία... Τι να ήθελε άραγε;...
Ξέρεις κάτι;... Ακόμα ακούω στα αυτιά μου την τελευταία του φράση...