Η άλλη όψη.. (a.k.a. Η Παντόφλα!)

Είναι ακριβώς όπως θα περιέγραφε ένας άντρας την καθημερινότητά του.
Γιαυτό αξίζει να δώσουμε τον χώρο που αξίζει σε αυτό το σχόλιο του Ν1k0s:

Ο αντρας σηκωνεται ο κακομοιρος απο τα χαράματα για να πάει δουλεια ένω η γυναίκα ακομα κοιμαααααααται.... Μέσα στη μέρα δεχεται 2-3 ή και περισσοτερα τηλεφωνα απο εκείνη για να τον ζαλίσει με κουτσομπολίά του γραφείου ή με το οτι ο προιστάμενος της ύψωσε λίγο παραπάνω την φωνή σήμερα... Φυσικά ο αντρας είναι αυτός που θα γυρίσει τελευταίος στο σπίτι καθώς η μια ώρα που χαράμισε στο τηλέφωνο νωρίτερα έφερε τα πάνω κατω με τις εκκρεμότητες του στο γραφείο. Σπίτι θα βρει την μανδάμ στον καναπέ να ρωτάει επίμονα "Που θα πάμε απόψε;;; Δεν πιστεύω να μην κανονισες κάτι;;;". Εκεινος θα της εξηγεί οτι ειναι βραδιά Champions League και όλη η παρέα θα μαζευτεί σπίτι του Μάριου. Τοτε είναι που η άλλη παθαίνει υστερία και αρχιζει τις φωνές και τα κλάμματα που συνέχεια την παραμελεί για τους φιλούς του... Με τα πολλά τα ξαναβρίσκουν άλλα φυσικά ο αγώνας έχει πια τελειώσει. Εκεινος θα άραζε να δει τα στιγμιότυπα του βάζελου αλλα ακόμα και τότε η αλλη θα ήθελε να την έχει αγκαλία και να της απαντάει κάθε 10 λέπτα αν την αγαπάει και πόοοοσο... Η κοπέλα θα αποκοιμίόταν στο τέλος και ο ήρωας μας ούτε καν sex δεν θα απολάμβανε εκεινο το βράδυ....

Αν ζούσαμε σε ένα παράλληλο σύμπαν...

Εγώ τώρα θα κοιμόμουν στην αγκαλιά σου κι εσύ θα έβλεπες Αθλητική Κυριακή.

Το πρωί θα ξυπνούσες πρώτος και θα προσπαθούσες να μην κάνεις θόρυβο γιατί εγώ ξυπνάω λίγο αργότερα, παρόλο που έχω κοιμηθεί πιο νωρίς. Όπως κάθε φορά έτσι και αυτή εγώ θα καταλάβαινα ότι φεύγεις από το κρεβάτι και θα ξύπναγα τρομαγμένη, αλλά εσύ θα με καθησύχαζες ότι απλά φεύγεις για να πας στη δουλειά. Εγώ θα σε φιλούσα τρυφερά και θα ανησυχούσα μέχρι να πας στη δουλειά επειδή οδηγείς μηχανή. Μετά από καμια ώρα θα σηκωνόμουν κι εγώ να ντυθώ για το γραφείο.

Το μεσημέρι θα σε έπαιρνα τηλέφωνο να δω τι κάνεις, να σου πω πως παει μέχρι τώρα η μέρα μου, και να σε ρωτήσω αν έχεις καμία υποψία για το τι να κάνουμε το βράδυ. Εσύ θα μου έλεγες "ότι θέλεις" και εγώ θα έπρεπε να περάσω το διάλλειμα για φαγητό, σκεπτόμενη τι έχω όρεξη να κάνουμε σήμερα. Καμια ώρα πριν σχολάσω θα σε ξαναπαιρνα τηλέφωνο. Έτσι, αυτή τη φορά. Χωρίς λόγο. Αν αναφερόταν το θέμα του τί θα κάνουμε το βράδυ, μπορεί να σου γκρίνιαζα λίγο που "δε βρίσκεις ποτέ εσύ κάτι να κάνουμε", αν όχι, θα σου γκρίνιαζα όταν θα σε έπαιρνα πάλι τηλέφωνο επειδή θα είχα σχολάσει και θα γυρίζα σπίτι να σε ρωτήσω εσύ τι ώρα θα γυρίσεις περίπου.

Όταν θα ερχόσουν σπίτι, πάντα θα σε περιποιούμουν αν πεινούσες ή αν ήσουν κουρασμένος.

Και μετά θα γκρίνιαζα. Λίγο. Γιατί ούτε κι εγώ ήξερα τι ήθελα να κάνουμε για βράδυ.

Στο τέλος όμως θα σε αγκάλιαζα και θα έμενα εκεί για πολλή ώρα χωρίς να μιλάω, κι εσύ θα ευχαριστιόσουν τα αθλητικά στην τηλεόραση.