Αφιερωμένο εξαιρετικά....

Σε όσους την κοιτάζουν και μοιράζονται εικόνες και στιγμές μαζί μου....
Αλλά και σε αυτούς που έφτιαξαν τις εικόνες τους πρίν απο μένα, αλλά και θα τις φτιάξουν μετά απο μένα...
Με αγάπη,
Vaggie

το άσχετο του post: σήμερα ήπια καφέ από starbucks και έξω έχει συννεφιά και μερική βροχόπτωση......(μάλλον όχι και τόσο άσχετο τελικά ε?..Μάκια..)

Όταν το Forecastfox στον Firefox έδειχνε Thunderstorm...

Eurythmics - Here Comes The Rain Again

Here comes the rain again
Falling on my head like a memory
Falling on my head like a new emotion
I want to walk in the open wind
I want to talk like lovers do
I want to dive into your ocean
Is it raining with you

So baby talk to me
Like lovers do
Walk with me
Like lovers do
Talk to me
Like lovers do

Here comes the rain again
Raining in my head like a tragedy
Tearing me apart like a new emotion
Oooooh
I want to breathe in the open wind
I want to kiss like lovers do
I want to dive into your ocean
Is it raining with you

So baby talk to me
Like lovers do

Here comes the rain again
Falling on my head like a memory
Falling on my head like a new emotion
(here it comes again, here it comes again)
I want to walk in the open wind
I want to talk like lovers do
I want dive into your ocean
Is it raining with you


θές λίγο το London-Athens σημειώσατε Χ, θές το ότι είμαι ένα στάδιο πριν βάλω τα άσπρα, είπα να θυμηθώ κάτι απο τα παλιά, αφού έξω ρίχνει καρέκλες! (και όπως έλεγα και όταν ήμουν στην Αγγλία, ....from my window i can see frogs!!! )
Έτσι είναι αυτά...χιχχιχι...
Take care,
Vaggie

το άσχετο του post: θέλω να παω στο Nick Cave.

Τι λέει ο αρχαίος....??!?!?!

Λείπω ούτε ενα χρόνο απο το Καρλοβασάκι μου. Από πότε η πλατεία στο Μεσαίο, λέγεται LITTLE PARIS???... Κάτι δεν είχα καταλάβει κάλά μάλλον τόσα χρόνια εκεί.......

Υ.Γ. Θέλω να ξαναπάω σαν τρελλή....Θέλω θέλω θέλω!!!!!!! (Για το Little Paris φυσικά ;-) )

Welcome...to reality.

Κάπου εκεί που νόμιζες πως έχεις κατακτήσει το σύμπαν... ξυπνάς.

Επανέρχεσαι σε μια πραγματικότητα πολύ πιο παγωμένη από τη ζεστασιά του σκεπάσματός σου. Κι αυτό γιατί κάπως έπρεπε να ξυπνήσεις. Βέβαια, αν ήταν όλοι δίκαιοι θα ξυπνούσες με το άρωμα του καφέ, ο κόσμος δε θα ήταν στρογγυλός κι εσύ θα έμενες σε ένα ροζ συννεφάκι κι όχι στον 6ο όροφο σε μια γκαρσονιέρα.

Αφού πήρες απόφαση πως τώρα πια έχεις ξυπνήσει και πως αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι η προηγούμενη κατάσταση που βρισκόσουν, αναδιογανώνεις τις σκέψεις σου και επαναπροσδιορίζεις τις προτεραιότητες σου. Τι κι αν στον ύπνο σου ο προβληματισμός σου ήταν τι θα φορέσεις σήμερα το πρωί, τώρα που ξύνησες καταλαβαίνεις πως ότι και να φορέσεις δεν πρόκειται να αλλάξει την κατάσταση.

Φτιάχνεις καφέ και πίνεις τρείς γουλιές, μόνη σου, γιατί στην πραγματικότητα δεν έχεις κάποιον να μοιραστείς το πρωινό. Πρίν ξυπνήσεις, ήσουν μαζί του αλλά τώρα πάει... Ούτε κάν θυμάσαι τη μορφή του.

Στο όνειρό σου, έκανες όνειρα. Και τα έβλεπες να παίρνουν σάρκα και οστά. Τώρα γκρινιάζεις σε όσους ήταν γύρω σου, γιατί δε σε ξύπνησαν, για να επανέλθεις πιο ομαλά...

Αν ήσουν ηρωίδα από καρτούν, ή κομικ, η εικόνα σου θα ήταν μια νεαρή γυναίκα με άσπρα μαλλιά. Από το άγχος.

Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως έτσι είναι η ροή των πραγμάτων. Και να δεχτείς την μη ιδιαιτερότητά σου. Αναρωτιέσαι αν έχεις επιλέξει έναν κόσμο που δε σου ταιριάζει. Μήπως ο άλλος θα σου ταίριαζε? Δε το ξέρεις.

Εκνευρίζεσαι που θα φτάσεις και θα περιμένεις πάλι . Μέχρι τώρα είχες μάθει να σε περιμένουν, και δε μπορείς να το αποδεχτείς. Ίσως αυτές να είναι οι πιο σημάντικές σου εξετάσεις. Ίσως και όχι, αλλά δεν το ξέρεις ακόμα. Βλέπεις?... Πρέπει να περιμένεις πάλι...

Λες πως δεν αντέχεις να είσαι αόρατη. Πάλεψε για τη μορφή σου....Και θα δείς που την επόμενη φορά θα ξυπνήσεις και θα συνεχίσεις αυτό που άφησες όταν κοιμόσουν...

A song to say goodbye...

Dwight: I'll always love ya, baby.
Gail: Always and never.

-Έφυγα οριστικά. Άφησα πίσω μου ανθρώπους που μπορεί και να μη ξαναδώ ποτέ καθώς και αυτόν που καλύτερα να μη ξαναδώ ποτέ.
-Δηλαδή τέρμα? Τον άφησες? , ρώτησα.
-Δεν ήταν εύκολο, αλλά κάποιες φορές ίσως αυτή η απόφαση να είναι η καλύτερη. Όχι γιατί δε τον θέλω άλλο ή γιατί δε μου φέρεται σωστά και με πληγώνει, αλλά γιατί μου καταστρέφει το παρελθόν μου. Τις σκέψεις μου... Ότι όμορφο ζούσα στο μυαλό μου μαζί του.
-Γιατί τώρα και όχι τότε?...
-Γιατί τώρα πιά δεν έχει απομείνει τίποτα που να θυμίζει το τότε... Γιατί τότε ακόμα χτυποκαρδούσα. Γιατί τότε μου μιλούσε ακόμα τρυφερά.. Μου έλεγε "Σ' αγαπάω".. Γιατί τότε, έπαιρνα την εκδίκησή μου. Μέχρι που έχασα τον έλεγχο... Ή εκείνος αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του... Και μάλλον βάλθηκε να με καταστρέψει.. Ίσως γιατί ήταν γραφτό να έχει εκείνος για πάντα το πάνω χέρι.. και απλά για κάποια στιγμή βρέθηκε αδύναμος. Μάλλον ναι. Έτσι ήταν. Τον γνωρισα τότε που ακόμα δεν είχα καταλάβει και δεν είχα προσδιορίσει τον εαυτό μου. Δε τον ερωτεύτηκα. Δεν ήταν ο τύπος μου. Εκείνος πάλι ήταν πολύ εγωιστής για να το δεχτεί. Και υπερέβαλε κάθε προσπάθεια για να με κερδίσει. Όταν τα κατάφερε, είχα χάσει το παιχνίδι οριστικά...
-Και γιατί τώρα και όχι άυριο?...
-Γιατί αυτό που έχουμε γίνει δεν αφήνει περιθώρια για το αύριο. Κάθε μέρα που περνάει μας κάνει χειρότερους. Γιατί έκείνος ξέρει τη δύναμή του, και εγώ τον έχω καταλάβει. Έχω μάθει να διαβάζω πίσω από τις λέξεις και τις πράξεις του. Ακόμα και από το βλέμμα του. Και δυστυχώς εμένα δε με βλέπω πουθενά.. υπάρχω μόνο τότε που θα αναρωτηθεί τί έγινα τόσο καιρό και με χάσει σαν κεκτημένο. Και αυτό, γλυκιά μου, μαυρίζει κάθε τι όμορφο που έχω μέσα μου για εκείνον. Αλλά και για αυτό που κάποτε ένοιωθα και μόνο που τον σκεφτόμουν... Ήταν πολύ όμορφο και μαγικό. Και γιαυτό τον άφησα...Για να παραμείνει. Άλλωστε το σκόρ θα είναι πάντα υπέρ του....
-Να βάλω επόμενο κομμάτι "Goodbye my lover" του James Blunt?.., τη ρώτησα, καθώς η Βερόνικα είχε έρθει από το studio που είχα εκπομπή και μου τα έλεγε...
-Όχι γλυκιά μου..To "Supergirl" από Reamonn να βάλεις...

Έτσι και έγινε... Και φυσικά της το αφιέρωσα...Δε μιλήσαμε καθόλου όσο έπαιζε το κομμάτι..Είναι και δικό μου αγαπημένο. Μόνο την άκουσα να ψιθυρίζει όσο έπαιζε...

"...And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly...."

We are GR!!

Χαλαρά, την Κυριακή θα τρώμε τα νύχια μας πάλι από το άγχος τα τελευταία 5 λεπτά του αγώνα!! Τώρα που θα κερδίσουμε και την Ισπανία πρέπει να επισπέυσω και τα μαθήματα Ισπανικών μου, για να τους κοροιδεύω στη γλώσσα τους! Μέχρι την Κυριακή προλαβαίνω??
Χε,χε, ανεξάρτητα αποτελέσματος την Κυριακή εγώ δηλώνω περήφανα ότι έιμαι Ελληνίδα, και ας μην υπάρχει μετα σιγουριάς Ελλάδα μέχρι την Κυριακή απο τις φωτιές.... Και μια και είπα για φωτιές, ας μεταφέρω ένα κοινωνικό μήνυμα:Έ, και μιας και αρχίσαμε τα κοινωνικά μηνύματα, ας μεταφέρω και άλλο ένα με λίγο πιο χιουμοριστικό χαρακτήρα....
Αυτά. Αντε καλό Σαββατοκύριακο, και ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!