Νανούρισμα..

Σ' ευχαριστώ...
Ακόμα κι αν δε χρειάζεται.

THREE IS A CROWD.

Μέσα στο ημιφως, ως συνήθως...

Ξέρεις κάτι;
Λείπεις καιρό και τα κατάφερα..
Δυνατή πολλές φορές, αδύναμη ίσως περισσότερες..
Κάπου βρήκα πιάστηκα, κάτι ένιωσα έδεσα.. ποιός ξέρει τί να ήταν..
Σκέφτομαι εκείνη που ξέρει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.. Ξέρει τι ήταν και τι είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή.. Δεν είναι τόσο δυνατή όσο νομίζαμε. Είναι περισσότερο.
Δεν είναι τόσο, όσο εγώ... Είναι περισσότερο.
Εσύ, δε μπορείς ούτε καν να φτάσεις τη δύναμή της.
Άδικο, λες; Μπορεί.
Με ρωτάς αν εγώ δίνω;
Μμμ... όχι τόσο όσο έχει ανάγκη. Ούτε τόσο όσο μπορώ. Μάλλον λίγο λιγότερο..
Με ρωτάς γιατί;
Μη με ρωτάς γιατί... Μπορώ να βρώ να σου δώσω ένα σωρό δικαιολογίες... ένα σωρο, από αυτές που λέω κι εγώ στον εαυτό μου εκείνα τα βράδια που κοιμάμαι μόνη.
Σε ένα άλλο σπίτι από αυτό που δεν είδες ποτέ, γιατί δε μπορούσες να ανέβεις..
Σε ένα σπίτι που κάποτε έζησες κι εσύ.. και άλλοι και άλλοι...
Σε ένα σπίτι που όλοι μαζί το ζήσαμε σαν ένα, τον πιο πολύ καιρό μαζί, τον πιο πολύ καιρό σαν ένα..
Μέσα στο ημίφως... με ένα μεγάλο ποτήρι κόκκινο κρασί, σε φέρνω πάλι εδώ..
...ώς συνήθως...τα λέμε πάλι...
Τραγουδάμε μαζί και χαμογελάμε πονηρά ο ένας στον άλλο
"Όλη μου η ζωή, συννενοχή και πώς γουστάρω.. Κάτι απογεύματα, με καφέ και τσιγάρο.."
Καλή σου νύχτα..
Ξέρεις κάτι;
Απόψε δεν θα κοιμηθώ μόνη.

Με μια μελωδία....

Δε μπορώ να σε κοιτάζω
και στα λόγια να μη βάζω..
" Σ' αγαπώ...."

Tell you something that I've found... that the world's a better place when it's upside down, boy!!!

Χωρίς Λόγια....
Ή μάλλον με έναν λόγο...
Ευχαριστώ....

artistic credits to akol

Είναι ωραία στον παράδεισο...

Στη μέση του πουθενά, μια σκηνή και μια φωτιά..
Ελευθερία...
Τόσο έντονη η κυριαρχία της φύσης που σε τρομάζει..
Όταν εξοικιώνεσαι, σε απελευθερώνει....
Σε αδειάζει και σε γεμίζει ξανά..
Εικόνες που δε μπορείς να περιγράψεις...
Στιγμές που δε μπορείς να αναμεταδώσεις..
Ένα κόκκινο φεγγάρι, στη μία τη νύχτα, να βάζει φωτιά στην σκοτεινή θάλασσα.. κι εσύ, μέχρι να σηκωθεί ψηλά να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό το "εξωγήινο" πράγμα..
Τόση ώρα κοιτάς τη φωτιά σου, γιατί αυτό έχεις μάθει να βλέπεις σαν πιο όμορφο..
Μέχρι που σηκώνεις το κεφάλι ψηλά, και κάπου εκεί αρχίζει η μαγεία..
Εκατομμύρια αστέρια και αστεράκια είναι πάνω από το κεφάλι σου. Τόσα πολλά που δε ξέρεις αν βλέπεις πραγματικά τον ουρανό!
Μαγεύεσαι και αρχίζεις να χορεύεις...
Το χορό της φωτιάς όπως τον λες.....

Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα

κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα....

Your greatest fear... your greatest strength.

Ακόμα κι αν λένε πως τα ζώα μυρίζουν το φόβο σου και κατά συνέπεια την αδυναμία σου απέναντι σε αυτά, με τα συναισθήματα και την ψυχική δύναμη δεν είναι έτσι...
Ο φόβος σου, είναι η αδυναμία σου; 'Η τελικα η δύναμή σου;...
Όταν περιμένεις κάτι που φοβάσαι πολύ να αντιμετωπίσεις, και τελικά, όταν περνάει, συνειδητοποιείς ότι δεν ήταν τόσο δύσκολο, τι σημαίνει αυτό για σένα;
Ότι το φοβόσουν τόσο πολύ που το εκανες στο μυαλό σου πολύ μεγαλύτερο απ' ότι ήταν.. ή ότι έγινες πιο δυνατός για να το αντιμετωπίσεις και τελικά τα καταφερες;...
Εγώ ακόμα ψάχνω την απάντηση μέσα μου...

Go and get a life!!!

Γυρίζοντας από το γραφείο μία Παρασκευή απόγευμα, έχω βγάλει τα τακούνια (που συνοδεύουν την αταιριαστη για Παρασκευή preppy εμφάνισή μου) και οδηγώ ξυπόλυτη...
Όπως κάθε φορά έτσι και τώρα, ανοίγω το ραδιόφωνο για να βρώ μουσικούλα που να εκφράζει την διάθεσή μου εκείνη τη στιγμή και, αν θες, να την επηρεάσει κι ολας..
Κάποια στιγμή, πατώντας next μέχρι να βρω τον επόμενο σταθμό που θα παίζει κάτι "καλό", διέκρινα έναν ενδιαφέρον ηλεκτρονικό ήχο.. Στάματησα εκεί το ψάξιμο, και άκουσα το κομμάτι. Μου άρεσε πολύ, μα δε μου θύμιζε τίποτα ώστε να μπορέσω να μαντέψω την προέλευσή του.. Έτσι, μου παρέμεινε άγνωστο, και το ξέχασα...Μέχρι που το ξανάκουσα, και το αναγνώρισα, μα και πάλι παρέμεινε άγνωστο...

Χθες το βράδυ ήμουν σε μια συναυλία.. 'Εναρξη του συγκροτήματος θα έκανε η Olga Kouklaki... Ποιά να είναι, αναρωτήθηκα, χωρίς να δώσω και ιδιαίτερη σημασία..
Στις 9.45, στο θέατρο Πέτρας, με ταξιδέυει αισθησιακά το Get a life της Olgas Kouklaki. Το τρίτο κομμάτι που έπαιξε.. Με είχε κερδίσει ήδη η γκόμενα... Με είχε κερδίσει η μουσική της...
Στο πέμπτο κομμάτι, κόλλησα. Ήταν ο ίδιος ηλεκτρονικός ήχος που μου είχε αρέσει τότε. Το κομμάτι το λένε "Her own right" και σήμερα παίζει από το πρωί στο repeat.. Η Olga μου τα είπε μέσω της συνεντεύξής της στο Lifo.
Αν βαρεθείς να διαβάσεις όλη τη συνέντευξη, σου παραθέτω το παρακάτω για να καταλάβεις το ελληνικό star system, και την show biz:

Όταν είχα ξεκινήσει να γράφω μουσική εδώ στην Ελλάδα και πήγα το δίσκο μου σε εταιρεία, μου τον πέταξαν στα μούτρα και για δυο μήνες έκλαιγα. Τον ίδιο δίσκο τον έστειλα στο εξωτερικό σε πέντε εταιρείες και οι πέντε ενδιαφέρθηκαν να τον κυκλοφορήσουν!

Τώρα έρχεται και παίζει σε συναυλίες με υφάκι, και καλα κάνει, γιατί γράφει μουσική και στίχους μόνη της.. Γιατί είναι δημιουργός και όχι ξέκωλο. Γιατί όσοι ήταν χθες στη συαυλία γούσταραν με τους ήχους της...


PS: Αυτό που σκεφτόμουν χθες είναι κρίμα που δε κάνω πια ραδιόφωνο... κι εσείς που κάνετε ακόμα και ενδεχομένως με διαβάζετε, μη τα παρατάτε... Αξίζει.

"....πέτρα!"

"Τιποτα, δε χτίζεται πάνω στην πέτρα..
Ολα πάνω στην άμμο χτίζονται...
Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο,
σαν να ΄τανε η άμμος... Πέτρα!"

Γιατί ήρθε του Αγ. Βαλεντίνου και ξέρω από που!

"Όταν αγαπάς κάποιον, οι βλεφαρίδες σου ανοιγοκλείνουν και βγάζουν αστεράκια"
- Αλεξάνδρα, 4 ετών

"Στην καρδιά σου καίει μια μικρή φωτιά..."

Κάποια πράγματα, τελικά, είναι πολύ δύσκολα και επίπονα.

Ρήσεις του τύπου: "Πονάει πόδι-κόψει πόδι" ή ακόμη πιο σοφά "Ό,τι δε λύνεται, κόβεται", κατέληξα, ότι είναι λόγια πολύ εντυπωσιακά, αλλά μόνο όταν δίνεις συμβουλές.
Υπάρχουν πολλές σκέψεις, που όμως δε θέλεις να κάνεις. Κατά συνέπεια, μπαίνεις στο robot-state of mind.
Ξυπνάς το πρωί, κάνεις ντουζ, ντύνεσαι λές μια καλημέρα στη μαμά σου και μετά, μπαίνεις στο αυτοκίνητο για το γραφείο (υπάρχουν καμμιά φορά στιγμές αδυναμίας, που παίρνεις μια μεγάλη εισπνοή προσπαθώντας να διακρίνεις το άρρωμα του, και να νιώσεις την παρουσία του).
Φτάνεις στο γραφείο μετά από περίπου μια ώρα στο δρόμο. Όση μουσική και να ακούσεις, όσο άσχετη και να προσπαθήσεις να είναι κάνοντας συνεχώς skip στους σταθμούς που συνήθως ακούς, σίγουρα θα παίξει αυτό το τραγουδάκι που επίσης σίγουρα θα έχετε τραγουδήσει μαζί.
Μπαίνεις στο γραφείο, λες σε όλους καλημέρα, και όλοι σε ρωτάνε τι έχεις και είσαι συννεφιασμένη και σήμερα. Τί να τους πείς? Ότι έρχεται του Αγίου Βαλεντίνου και εσύ το μόνο σχόλιο που κάνεις είναι: Από πού (!?)...
Κάθεσαι στο γραφείο σου και ανοίγεις το Outlook και το Gmail ταυτόχρονα. Έχεις 6 emails στο ένα και 4 στο άλλο. Τα 6 επιβραβέυουν τη δουλειά σου και τα 4 το πόσο καλή φίλη είσαι. Με κανένα δεν ανοίγει ο ουρανός σου. Και δεν αναρωτιέσαι ούτε καν γιατί. Ξέρεις. Όσο και αν ξέρεις ότι είναι λάθος σου λείπει αυτό που σου ρουφάει το μυαλό. Σου λείπει. Αλλά δε μπορείς να το πείς. Ούτε να το ζητήσεις.
Ξεκινάς να δουλεύεις. 9-5. Σερί. Είσαι τυχερή όταν καταφέρνεις να το κάνεις. Τις υπόλοιπες, που δε τα καταφέρνεις, υπάρχουν διαστήματα που τα σκέφτεσαι πάλι.. Και τότε χάνεσαι.
Ξέρω πως είσαι, ποιά είσαι και πώς επιβιώνεις. Θέλεις απλά να βρεθεί κάποιος και να σου πεί πως αν και φαίνονται δύσκολα, όλα όμως θα πάνε καλά. Και αυτό σου αρκεί για να πιστέψεις στη δύναμή σου και να τα καταφέρεις. Αυτό που σε πειράζει τώρα και λυγίζεις, είναι που δεν υπάρχει κάποιος που εμπιστεύεσαι να στο πει. Κι ας μη ξέρει. Κι ας μη το πιστεύει. Αρκεί που θα το πιστέψεις εσύ.
Θέλω να χαμογελάσεις. Να χαμογελάς!
Καλή εβδομάδα.

Σε στυλ να μη ξεχνιόμαστε....

Θυμάσαι τότε παλιά που είχα παλι εκείνο το post με τα "θέλω"Vs "δεν θέλω" ? Θα σου πώ τώρα τι ισχύει για αυτό το μήνα...
Γιατί αυτά με απασχολούν και γιατί θα τα διαβάσεις κι αυτά, όπως και τότε, χωρίς επεξήγηση.

• Θέλω να πάω στη Βαρκελώνη.
• Δε θέλω να πάω, αν δε πάμε μαζί.

• Θέλω να κοιμηθώ και να ξυπνήσω στο τέλος του μήνα.
• Δε θέλω, όταν ξυπνήσω, να είναι πάλι συννεφιασμένος ο ουρανός μου.

• Θέλω να σου ομορφύνω τη ζωή.
• Δε θέλω να το ξεχάσεις αυτό......

Ένα βράδυ λίγο αλλιώτικο...

...Έλεγε η καρδιά, αν βρεις αγάπη χτύπα
Στο 'πα μια βραδιά που είχα γίνει σκνίπα...