Χα! Νομίζεις ότι κάνεις. Κι εγώ κι εσύ και ο κάθε ένας μαλάκας από εμάς που το παίζουμε άνθρωποι καριέρας , που ζούμε για την υστεροφημία μας στο επάγγελμα, που ανεβάζουμε πίεση με τον κάθε κομπλεξικό ανώτερο στην κλίμακα της εταιρίας που νομίζει ότι αυτή είναι και καμία άλλη. Γιατί αν υπομένεις τα απίστευτα ένα χρόνο ολόκληρο για να πάς στο νησάκι ή οπουδήποτε, να καυχιέσαι που έλειψες και απομονώθηκες, που έλιωσες στη θάλασσα στο σεξ και στα ξενύχτια, και που ξέχασες ότι υπάρχει πίσω σου το γραφείο στο οποίο θα ξαναπάς μετά, λέγοντας το «μετά» με τέτοιο ύφος σαν να τα έχεις όλα γραμμένα στα αρχίδια σου και να δουλέυεις από χόμπι, είσαι πολύ μεγάλος υποκριτής φίλε. Και καημένος είσαι. Κι εγώ μαζί. Γιατί τα ίδια μυαλά κουβαλάμε. Βιαζόμουν να πιάσω δουλειά για να χτίσω τη σκάλα που θα ανέβω για να κάνω την καριέρα μου και να αποδείξω-πρώτα στον εαυτό μου- πόσο αξίζω. Πάρτα μαλάκα. Εαυτέ μου, βεβαίως βεβαίως. Γυναίκα καριέρας και κολοκύθια τούμπανα. Ή , αν θές να στο πώ και αλλιώς, θα κάνεις εσύ καριέρα και τα αρχίδια μας κουνιούνται, που έλεγε κι ένας. Γυναίκα καριέρας, και θα ξυπνήσω ένα πρωί να πάω στο γραφείο μετά από 10 χρόνια και θα ξυπνήσει και η κόρη μου μαζί τρομαγμένη να μου ανακοινώσει ότι μάλλον της ήρθε περίοδος και εγώ θα της απαντήσω ότι «δεν είναι τίποτα παιδί μου, περίοδος σου ήρθε, πάρε μια σερβιέτα από το ντουλάπι, όπως στις διαφημίσεις, πήγαινε σχολείο, και θα τα πούμε το βραδάκι. Αν θέλεις κάτι να το πεις στον πατέρα σου, ξέρει κι αυτός. Εγώ πρέπει να φύγω, έχω meeting.» . Έτσι θα καταντήσω, το βλήμα, με πορεία ακριβείας μαθηματικών εξισώσεων. Αλλά εκεί. Την καριέρα μου. Που ήμουν στη Μήλο διακοπές αυτή την εβδομάδα του Αυγούστου που «εμείς οι εργαζόμενοι» πάμε διακοπές γιατί δε μπορούμε να λείψουμε άλλο, «πολλές δουλειές!», σε κάτι καταγάλανα νερά σε μια παραλία στο πουθενά, εμείς και κάτι γυμνιστές λίγο πιο κάτω, ημέρα Παρασκευή, (την Κυριακή Αγιος Γεώργιος και πίσω) και είναι που σε πιάνει η κρίσαρα. Που δε θες με τίποτα να γυρίσεις στην Αθήνα, ζηλεύεις αυτούς που έχουν 3 μήνες το χρόνο άδεια, ξέρεις ότι είναι μια απόφαση, αλλά δε τη παίρνεις. Φοβάσαι. Δε το πατάς το γαμημένο το κουμπί, να αλλάξεις την κοσμοθεωρία σου.
Και η πρακάτω φωτογραφία για να μη ξεχνιόμαστε...
το άσχετο του post: το ήξερες εσύ ότι το ΒΙ.ΠΕΡ. = Βιβλία Περιπτέρου? Είδες τι μαθαίνει κανείς?
το άσχετο του post2: θα συμφωνήσω με κάτι που διάβασα στο Nitro Αυγούστου: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΟΥΛΑ ΤΗΣ ΕΦΗΣ (Θώδη) και θα συμπληρώσω ΝΑΙ ΣΤΗ ΨΗΦΟ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΕΦΗΣ (Σαρρή). Γιατί όπως και να το κάνεις η "μπαλκόνια" > "ούλα".
