Νανούρισμα..

Σ' ευχαριστώ...
Ακόμα κι αν δε χρειάζεται.

THREE IS A CROWD.

Μέσα στο ημιφως, ως συνήθως...

Ξέρεις κάτι;
Λείπεις καιρό και τα κατάφερα..
Δυνατή πολλές φορές, αδύναμη ίσως περισσότερες..
Κάπου βρήκα πιάστηκα, κάτι ένιωσα έδεσα.. ποιός ξέρει τί να ήταν..
Σκέφτομαι εκείνη που ξέρει την απάντηση σε αυτή την ερώτηση.. Ξέρει τι ήταν και τι είναι αυτό που την κρατάει ζωντανή.. Δεν είναι τόσο δυνατή όσο νομίζαμε. Είναι περισσότερο.
Δεν είναι τόσο, όσο εγώ... Είναι περισσότερο.
Εσύ, δε μπορείς ούτε καν να φτάσεις τη δύναμή της.
Άδικο, λες; Μπορεί.
Με ρωτάς αν εγώ δίνω;
Μμμ... όχι τόσο όσο έχει ανάγκη. Ούτε τόσο όσο μπορώ. Μάλλον λίγο λιγότερο..
Με ρωτάς γιατί;
Μη με ρωτάς γιατί... Μπορώ να βρώ να σου δώσω ένα σωρό δικαιολογίες... ένα σωρο, από αυτές που λέω κι εγώ στον εαυτό μου εκείνα τα βράδια που κοιμάμαι μόνη.
Σε ένα άλλο σπίτι από αυτό που δεν είδες ποτέ, γιατί δε μπορούσες να ανέβεις..
Σε ένα σπίτι που κάποτε έζησες κι εσύ.. και άλλοι και άλλοι...
Σε ένα σπίτι που όλοι μαζί το ζήσαμε σαν ένα, τον πιο πολύ καιρό μαζί, τον πιο πολύ καιρό σαν ένα..
Μέσα στο ημίφως... με ένα μεγάλο ποτήρι κόκκινο κρασί, σε φέρνω πάλι εδώ..
...ώς συνήθως...τα λέμε πάλι...
Τραγουδάμε μαζί και χαμογελάμε πονηρά ο ένας στον άλλο
"Όλη μου η ζωή, συννενοχή και πώς γουστάρω.. Κάτι απογεύματα, με καφέ και τσιγάρο.."
Καλή σου νύχτα..
Ξέρεις κάτι;
Απόψε δεν θα κοιμηθώ μόνη.