Πές μου μια αλήθεια που ακόμα φοβάσαι....

...Αυτό έπρεπε να σε ρωτήσω, αλλά κι εγώ φοβήθηκα...

...Φοβήθηκα ότι η απάντηση σου θα με περιέχει στο θέμα της...
Άραγε, πόσο απέχει το μαζί από το χώρια;

Σαν το κοκαλάκι για τα μαλλιά που έχασες στη θάλασσα...

Δε σου έχει συμβεί;....Δεν είχες ποτέ μια στέκα, ένα κοκαλάκι για τα μαλλιά που σε βόλευε πάρα πολυ, ήταν το αγαπημένο σου, σου πήγαινε... ήσουν ο εαυτός σου με αυτό, το φόραγες πάντοτε, και φυσικά το καλοκαίρι στη θάλασσα... Να σου μαζεύει τα μαλλιά, να στα προστατεύει από τον ήλιο..να κάνεις αστεία χτενίσματα με τους φίλους σου με τη βοήθεια του αλμυρού νερού...Και κάποια στιγμή, μετά από μια βουτιά και ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι, βγαίνεις από το νερό και αυτό δεν είναι μαζί σου... Το έχασες... Δεν είναι ότι δεν έχεις άλλο ή ότι δε μπορείς να πάρεις άλλο, αλλά αυτό ήταν το αγαπημένο σου....
Θα σου πώ μια ιστορία. Είναι αληθινή, πέρα για πέρα... Η ιστορία μου, αφορά μια στέκα που είχα από το σχολείο.. με βόλευε να μαζέυω τα μαλλιά μου όταν διάβαζα για τις εξετάσεις των αγγλικών, για τις πανελλήνιες, για να μου κρατάει τα μαλλιά όταν βάφομαι, να τα σουλουπώνει μόλις ξυπνάω, και να τα μαζεύει όταν είμαι στη θάλασσα.
Είχα πάει για ένα 2ήμερο camping σε μια απομονωμένη παραλία με την παρέα μου... Αυτό έγινε τέλη Ιουλίου μερικά καλοκαίρια πίσω... Λίγο πρίν νυχτώσει τελείως μπήκα στη θάλασσα για μια βουτίτσα αφού μετά θα ανάβαμε φωτιά για να ψήσουμε πατάτες :)
Μπαίνω κάνοντας μακροβούτι και όταν βγήκε το κεφάλι μου στην επιφάνεια η στέκα μου είχε εξαφανιστεί... Ψάχνω λίγο μέσα στα σκοτάδια, βέβαια ήταν αδύνατο να τη βρώ. Έψαξα και την άλλη μερα λίγο, τιποτα... Απλά την είχα χάσει... Στεναχωρήθηκα, οχι πολύ αλλά, στεναχωρήθηκα. Ήταν η αγαπημένη μου.
Τέλος Αυγούστου, αφού είχα φτάσει με την πτυχιακή σε αξιοπρεπές σημείο, ξαναπάμε στην ίδια παραλία για ενα 2ήμερο...Φτάνουμε πρωί, αφού μας πήγε πάλι το καραβάκι, και είμαστε όλη τη μέρα μέσα στο νερό! Κάποια στιγμή κατα το απόγευμα βγαίνουμε για ηλιοθεραπία (λες και μεσα στο νερό δεν έχουμε γίνει κατάμαυροι τόσες ώρες)... Και τότε έρχεται ο Jack και μου τη δίνει... Τη βρήκε... Ανάμεσα στην άμμο και στα πετραδάκια και στα νερά... Εκεί, μπροστά που είχαμε τις πετσέτες... Μετά από σχεδόν ένα μήνα... Που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε... Ταλαιπωρημένη και γεμάτη αλμύρα... Ξέξασπρη απ' τον ήλιο... Αλλά γύρισε...
Όπως και θα γυρίσει ό,τι πραγματικά αγαπάμε και ταιριάζουμε μαζί... Με όποιον άνθρωπο είμαστε καλά μαζί... Ο εαυτός μας... Ο αγαπημένος μας άνθρωπος.....Έτσι δεν είναι;...
Take care,
Vaggie

Θέλω Vs Δε Θέλω

Γειά σου. Σήμερα είναι Δευτέρα. Είμαι στο γραφείο (έκφραση που σημαίνει το ιδιο με το "είμαι στη δουλειά" αλλά δε τη χρησιμοποιώ γιατί μου θυμίζει τη σκλαβιά του 9-5 στην καλύτερη των περιτώσεων, ενώ το "είμαι στο γραφείο" μου κάνει πιο intelectuelle και με κάνει να αισθάνομαι σημαντική). Έχω γράψει ένα σωρό πολιτικές, έχω διαβάσει τους νόμους μου και για σήμερα και περιμένω απλά να πάει 5.30 (και όχι 5 γιατί σήμερα ήρθα 9.30 και όχι 9) για να φύγω. Όπως θα έχεις καταλάβει, η έμπνευση δεν έχει γυρίσει ακόμα. Όπως και δεν έχει γυρίσει και ο φίλος μου ο Γιάννης από φαντάρος.
Αυτό που διάβασες ήταν μια απαράδεκτη εισαγωγή του κειμένου που θέλω να γράψω. Που δεν είναι ούτε κάν κείμενο. Bullet points είναι. Με τα θέλω μου αυτής της εποχής και τα δε θέλω μου. Χωρίς επεξήγηση.

• Θέλω να βάψω τα μαλλιά μου σκούρα.
• Δε θέλω μετά να το μετανοιώσω.
  
• Θέλω να αλλάξω γραφείο. Όχι δουλειά, γραφείο. Να κάθομαι αλλού.
• Δε θέλω να περιμένω ένα χρόνο να γίνει αυτό.
  
• Θέλω να φτάνω στη δουλειά μου σε 10 λεπτά.
• Δε θέλω να μετακομίσω.
• Θέλω η μαμά μου να έχει άποψη για όλα
• Δεν θέλω να μου την επιβάλλει.
• Θέλω να κάνω ραδιόφωνο.
• Δε θέλω να πρέπει να περιμένω να πάω Σάμο για να κάνω.
• Θέλω να λέω καλημέρα και να μου χαμογελάνε.
• Δε θέλω να λέω την πρώτη μου καλημέρα στο γραφείο.
• Θέλω να μου δίνει σημασία.
• Δε θέλω να κάνω τα πάντα για να μου δίνει σημασία.
• Θέλω να έχω όλα τα cd που έχουν κυκλοφορήσει.
  
• Δε θέλω να έχω τα cd του Τσαλίκη.
• Θελω να πάω στο Λονδίνο.
• Δε θέλω όταν γυρίσω να έχω πάθει κατάθλιψη.
  
• Θέλω να πάω Σάμο.
• Δε θέλω όταν γυρίσω να έχω πάθει κατάθλιψη.
  
• Θέλω να σε ξεπεράσω μα δε γίνεται (στίχος από τραγούδι του Δεληβοριά).
• Δε θέλω τέτοιους φίλους (στίχος απο τραγούδι του Πασχαλούκου).
• Θέλω να αφεθώ και ας παρεξηγηθώ
  σε σένα που μπορείς να απαντάς και να απορείς
  θέλω να αφεθώ και ας φοβηθώ
  σε σένα που μπορείς με ένα χάδι να αδικείς (μιχάλης χατζηγιάννης)
  
• Δε θέλω να σε ξαναδώ
  μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
  θέλω μονάχα να σου πώ
  πως απόψε γέννησε η γάτα (λάκης παπαδόπουλος)

Και για τους πιο πονηρούς του blog δυο ΘΕΛΩ με υποννοούμενο:

-- Μωρό μου ΘΕΛΩ το προηγούμενο cd της Κοκκίνου..

Και αφού το αποκτήσει.......



-- Μωρό μου..Τώρα ΘΕΛΩ και το τελευταίο cd της Κοκκίνου..



Όπως λέω και με την ξαδέρφη μου.... Έχουμε ξεφύγει τελείως....
Καλή βδομάδα..
Take care..
Vaggie


το άσχετο του post: μετά από τόσα άσχετα μαζεμένα, θέλετε κι άλλο (σαν την κοκκίνου κι εσείς)??