Friday, August 25, 2006

Αθήνα....τη νύχτα.

Χθες το βράδυ, σχεδόν χαράματα με επισκέφτηκε η Βερόνικα. Μου είπε πως ήθελε να μου περιγράψει κάτι που της συνέβη. Της είπα να έρθει, αν και ήμουν πολύ κουρασμένη για συζητήσεις εκείνη την ώρα... Μου είπε: "Oχι, δε θα έρθω σπίτι σου, θα σε πάρω να πάμε μια βόλτα."
Καθώς ανεβαίναμε τη Συγγρού προς κέντρο, άρχισε να μου μιλάει....
Λοιπόν όπως ξέρεις, είσαι εδώ μαζί μου γιατί σου είπα πως θέλω να σου πω κάτι..Σου έχω πει για το Σεμπαστιάν, τον ελληνογάλλο φίλο μου, που μου μιλαγε στην αγγλία για την Αθήνα? Όχι δεν είναι συναισθηματικής φύσεως αυτό που θέλω να σου πω για εκείνον... Περάγαμε τόσα πολλά βράδια μαζί στο Λονδίνο κι εκείνος μου έλεγε πόσο πολύ θέλει να γυρίσει πίσω, στην Αθήνα.. κι εγώ με το μικρό μου μυαλό δε μπορούσα να το καταλάβω... Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έμενε στο Παρίσι, στο Λονδίνο και μπορούσε να επιλέξει που να ζήσει κι όμως μου έλεγε πως θέλει να γυρίσει πίσω στην Αθήνα... Πως δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό και όμορφο και ζωντανό συναίσθημα από αυτό που σου δημιουργείται όταν κάνεις βόλτες το καλοκαίρι στην Αθήνα τη νύχτα.. Την έχεις δική σου, μου έλεγε, μόνος σου. Και πάλι δε μπορούσα να τον καταλάβω... Βλέπαμε "Φτηνά Τσιγάρα" και μου έλεγε πως έβλεπε τον εαυτό του να πρωταγωνιστεί..Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω και πάλι.. ούτε ο σκηνοθέτης του έργου μου έδινε να καταλάβω... 'Οπως κι εσύ έτσι κι εγώ είμαι άνθρωπος της παραλίας, της παραλιακής. Και αυτό γιατί γυρίζαμε πίσω στην Αθήνα καλοκαίρια.. Από κέντρο, ούτε για ψώνια δε πηγαίναμε...
Ξέρεις, η μόνη φορά που πήγα κέντρο και νύχτα ήταν μια φορά που ήμουν πιο μικρή και έφυγα από το σπίτι κατα τις 2.30 και πήρα κρυφά το αμάξι να συναντήσω ένα γκόμενο κάπου προς το Γαλάτσι, που δεν ήξερα καλά καλά πως να πάω.. και χάθηκα στα στενάκια..
Μίλησα με άντρες που ήταν από άλλες χώρες και δούλευαν στα φανάρια τα πρωινά, μίλησα και με άντρες που ήταν ντυμένοι γυναίκες, για να μπορέσω να φτάσω από εκεί που ήμουν στον προορισμό μου... Μου άρεσε αυτό. Σκεφτόμουν πως έιμαι ριψοκύδινος άνθρωπος, και πως αφού την έβγαλα καθαρή, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μετά, μεγαλώνοντας λίγο ακόμα, κατάλαβα πόσο επικύνδινο ήταν μια κοπελίτσα 20 χρονών να γυρναέι μόνη της στα στενά γύρω από την Ομόνοια, προσπαθώντας να βγει στην Πατησίων... Είπα μέσα μου τότε πως με είχε γοητεύσει η νύχτα.....
Σήμερα κατάλαβα πως με είχε γοητεύσει η Αθήνα.. Και σήμερα θέλω να σου εξομολογηθώ πως εδώ θέλω να μείνω... Μου αρέσει το συναίσθημα αυτό. Είναι όπως μου το περιέγραφε ο Σεμπαστιάν..όπως την είχε δει εκείνος.. Να δες την κι εσύ....














Κοίταξα γύρω μου...Ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητό της, ένας ανοιχτός παλιός σκαραβαίος... Κόκκινος. Της λέω "Σταμάτα. Σταμάτα τώρα θέλω να κατέβω...." Παρκάραμε στο Ζάππειο. Της λέω "Δείξε μου... Δείξε μου τί είδες και θέλεις να μείνεις....." Περπατήσαμε..Όλο το βράδυ.. Είχαμε την Αθήνα δική μας..Μόνες μας. Δε μιλούσαμε μεταξύ μας, όχι γιατί δεν θέλαμε αλλά γιατί δε χωρούσε καμμία συζήτηση σε αυτό που κάναμε. Δέν θελαμε κανέναν. Νοιώθαμε γεμάτες.. μα πάνω απο όλα, νοιώθαμε.
Το πρωί με γύρισε σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να πάω στο γραφείο. Ανεβαίνοντας προς Αγια Παρασκευή παρόλη την κίνηση στο Καλλιμάρμαρο, είχα άλλη διάθεση. Σκεφτόμουν τον πατέρα μου που μου έλεγε Παρε τον φίλο σου παιδί μου και πηγαίνετε στο Λυκαβητό...
Σήμερα μπαμπά...σήμερα.
Take care.
Vaggie

Wednesday, August 23, 2006

Always....in my heart...



Just before I go to sleep
There's a rendez-vous I keep

And, my darling, till we do

You are always in my heart


Το ασχετο του post: θα μου λείψεις πάλι....

Tuesday, August 22, 2006

Γυρίσατε??? (από φωνή Τ.Καρέζη στο "Δεσποινίς Διευθυντής")


Μπορεί η Τζένη Καρέζη να το ρώταγε στον Αλέκο Αλεξανδράκη, για να επιβεβαιβεώσει την επιστροφή του από το Μεσολόγγι, εγώ όμως το ερωτώ για τον καημένο τον Αθηναίο εργαζόμενο...
Η δουλειά μου από το σπίτι μου απέχει μια μεγάλη απόσταση με αποτέλεσμα να πρέπει να διανύσω όλη την Αθήνα για να φτάσω. Κατα συνέπεια για να κάνω την απόσταση απο Καλλιθέα- Αγια Παρασκευή ξεκινώ 8, 8 παρά από το σπίτι για να είμαι στις 9 εδώ.
Όπως καταλαβαίνετε, ε ναι!!! Γκρινιάζω που πρέπει να ξυπνάω στις 6.45 για να πιάσω δουλειά στις 9. Είμαι ανθρωπός που έχει ερωτική σχέση με τον ύπνο και ΟΧΙ (!!!!) δε θέλω να χωρίσω.
Τώρα λοιπόν τον πολύ ωραίο Αυγουστό, ο κόσμος πήγε διακοπές.. Όχι για πολύ καιρό, αλλά αυτές τις 10 εργάσιμες που ξύπναγα 8 παρα δέκα, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος!!!
Από σήμερα το πρωί όμως, αυτό το υπέροχο πρωινό ταξίδι μου προς τη δουλειά που διαρκούσε μόνο 15 λεπτά έλαβε τέλος.
Και ερωτώ λοιπόν εγώ: Γυρίίίίίίίίίίίίίίσατε???????? Και αν ναι, ΓΙΑΤΙ?????
Γιατί πρέπει εγώ τωρα κάθε πρωί να αντιμεπίζω την κατάσταση της φωτογραφίας στο Καλλιμάρμαρο (που δε ξέρω αν φαίνεται αλλά το φανάρι είναι πράσινο κι όμως είμαι ακόμα εδω και δε προβλέπεται να τσουλάει και γρήγορα το πράγμα..).
Γιαυτό, φίλε οδηγέ, υπομονή....
Take care...
Vaggie

το άσχετο του post: την φωτό την τραβηξα σήμερα το πρωί καθώς πήγαινα στη δουλειά.... Και πρέπει να καταλάβαινετε την αγανάκτησή μου αφου το post αυτό προηγήθηκε του post αφιερωμένο στις διακοπές μου....

Thursday, August 10, 2006

My name is Άρης...από το Ψάρης!



adopt your own virtual pet!


Ταϊστε με άφοβα!

Έγω θα κάνω διακοπές...



Βλέπω μες στα μάτια σου πως βιάζεσαι να φύγεις
και νομίζεις πίσω σου θ' αφήσεις ερημιά

νιώθεις καταπίεση και θέλεις να ξεφύγεις

κανείς δε σ' εμποδίζει φύγε μακριά


Κάτι γλέντια που θα κάνω απόψε
κάτι γλέντια μέχρι τ' άλλο πρωί

τα ποτήρια θα πάρουν φωτιά θα τα σπάσω απόψε

κάτι γλέντια μέχρι τ' άλλο πρωί


Θα με ψάχνεις θα με ψάχνεις

εγώ θα τρέχω στα νησιά χωρίς εσένα πια

θα με ψάχνεις θα με ψάχνεις

εγώ θα κάνω διακοπές ενώ εσύ θα κλαις

Βλέπω μες στα μάτια σου πως μ' έχεις ξεπεράσει
και νομίζεις πως εγώ πικρά θα πληγωθώ

απ' το μυαλό σου μάτια μου ποτέ να μην περάσει

πως όταν φύγεις θα πεθάνω θα χαθώ


Σε λίγες ώρες φέυγουμε για άλλη γη, για άλλα μέρη.... Μαζί. Κι ας λεει άλλα το τραγουδάκι. Υπάρχει γιατί απλά μας αρέσει..
Καλημέρα.
Vaggie

Tuesday, August 08, 2006

Άρωμα γυναίκας....#2


Απλά, για μια ακόμα φορά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου άρεσε...
Η φωτογραφία με παραπέμπει στο Closer, και ίσως για αυτό να μου άρεσε τόσο.
Καλές διακοπές και καλά ξενύχτια.
Take care,
Vaggie
το άσχετο του post:η προέλευση της φωτογραφίας βρίσκεται εδώ

Friday, August 04, 2006

Ένα γράμμα...

Κοριτσάκι μου,
Μαθαίνω τα νέα σου και παρακολουθώ τη ζωή σου. Χαίρομαι για σένα. Για την πρόοδο σου και τις επιτυχίες σου.
Καθώς σε ξέρω, είμαι σίγουρος πως θα νοιώθεις κι εσύ ικανοποιημένη για ότι έχεις καταφέρει. Χωρίς εμένα, το ξέρω, αλλά με τη σκέψη μου. Και σε ευχαριστώ που καθημερινά με επισκέπτεσαι με τη δική σου...
Όμως είναι κάτι για το οποίο πρέπει να σου μιλήσω, γιατί ξέρω πως θα με ακούσεις. Δεν έχω γίνει πιο σοφός τώρα, ούτε πιο έξυπνος. Ο ίδιος είμαι. Όμως ξέρεις πως είμαστε ίδιοι. Γιαυτό θα με ακούσεις.
Νοιώθω πως είσαι παγωμένη και σκληρή, και δε μπορώ να σε αφήσω να είσαι έτσι. Όχι μάζί μου, με όλους τους άλλους. Ξέρω πως έχεις πονέσει και γιαυτό προστατεύεις την καρδιά σου, να μην ξαναπληγωθείς. Και ας μη το παραδέχεσαι. Ζεις επιφανειακά και χωρίς συναισθήματα. Δε τα αφήνεις να δημιοργηθούν, τα σκοτώνεις... Εσύ πιστεύεις πως στα σκότωσαν, και πως άλλοι ευθύνονται γιαυτό. Ίσως κάποιες φορές να κατηγορείς κι εμένα. Δίκιο έχεις. Σε κάθε περίπτωση.
Έγινες πεζή, χωρίς να σε αγγίζουν οι πανσέληνοι και τα αστέρια, τα δείπνα με κεριά ή η σοκολάτα που σου έφερε από την άλλη άκρη του κόσμου. Έχεις παγώσει και όλα σου φαίνονται αστεία. Μα το πιο τρομακτικό είναι πως σου φαίνονται γελοία. Είσαι νέα και φοβάμαι πως έτσι γερνάς την ψυχή σου.
Μη κάνεις τα ίδια λάθη με μένα. Ζήσε τη ζωή σου, δίνοντάς της νόημα. Νόημα στην κάθε μέρα. Να τη χαίρεσαι, και το βράδυ, όταν κλείνεις τα μάτια να την ξαναζείς χαρούμενη και όχι να γκρινιάζεις να περάσουν οι ώρες ώστε να έρθει η επόμενη, γιατί απο αυτή που διανύεις δεν έχεις τίποτα να περιμένεις...
Άκουσε με, έχεις πάρει αγάπη, μάθε να τη δίνεις κι εσύ, σωστά. Μη σκληραίνεις άλλο... Και μη τρομάζεις απένατι σε αυτό που έρχεται.....για καλό θα είναι.
Να προσέχεις και σκέψου τα.
Σε φιλώ γλυκά....

Wednesday, August 02, 2006

Πως είναι το ονοματάκι σας??..

Αν δεν είναι Steven, πάλι καλά... Αν πάλι είναι, μήπως να ψαχνόσασταν και λίγο?!?!?!?!....
Τα σχόλια δικά σας!
Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα παιδιά από το Holloway... Ξέρουν αυτοι.
Take care
Vaggie

Το ασχετο του post: Sugarούλα, για να διαβάσεις τι λέει στον τοίχο κάνε κλίκ στην εικόνα, μεγαλώνει.