Μεταξύ μας συζητήσεις....μυστικά...κι ανακοινώσεις...

Ντριιιιν.......
- Παρακαλώ;
- Γειά σου, εγώ είμαι.
- Μα.............. Μα, πως είναι δυνατόν;
- Κοριτσάκι μου όλα γίνονται..
- Μπορώ να σε δώ; Μου έλειψες.
- Μα με βλέπεις.. Έτσι δεν είναι;
- Πόσο πολύ μου έλειψες.... Πόσο πολύ...
- Ξέρεις... Ήθελα να σου πώ κάτι...
- ....
- Σε λίγες μέρες έρχεται η Χριστίνα.
- Τι, τι εννοείς έρχεται..;
- Θα έρθει κατα εδώ.
- Εκείνη το ξέρει;
- Το νοιώθει. Θα μπορούσα να πω οτι το ξέρει..
- Γιατί; Γιατί αποφασίστηκε για τώρα;
- Μη με ρωτάς πράγματα που δε μπορώ να σου απαντήσω...
- Μπορώ να σε δω; Τώρα; Θέλω τόσο πολύ να σε δώ.. Νιώθω μισή. Αν ήμουν καρύδι θα μαράζωνα γιατί μου λείπει το μισό εξωτερικό τσόφλι...
- Χα,χα που τα βρίσκεις και τα λες κάθε φορά...
- Ναι μα είναι αλήθεια. Νοιώθω μισή. Μπορώ να σε δω;
- Με βλέπεις... Δε με βλέπεις;
- Πάει πολύς καιρός απο την τελευταία φορά που σε είδα... Βέβαια.. πολύς περισσότερος απο την τελευταία φορά που σε άκουσα, οπότε είμαι ευγνώμων.
- Είδες; Όλα για καλό γίνονται..
- Και ο Ηλίας το ξέρει για τη Χριστίνα;
- Όχι, και γιαυτό σε πήρα...
- Όχι...όχι..δε μπορώ να το κάνω... Δε μπορώ να του πω οτι θα τον αφήσει..
- Γιατί;
- Γιατί δεν έχω τη δύναμη να τον στηρίξω.. Δε θα τον αντέξω κι εγώ για να κρατηθεί και να μη πέσει.. Θα πέσω κι εγώ μαζί του..
- Έχεις φανεί πιο δυνατή και παλαιότερα όταν δε το πίστευες. Θα δεις ότι και τώρα θα ανταποκριθείς μια χαρά.. Μη ξεχνάς... Μας αρέσει εκείνος που η ψυχή του είναι πιο βαθειά απ'την πληγή του........

Και κάπου εκεί ξύπνησα. Τι ήθελε;...Δεν ξέρω.. Όπως δεν ξέρω καμμία Χριστίνα και κανέναν Ηλία... Τι να ήθελε άραγε;...
Ξέρεις κάτι;... Ακόμα ακούω στα αυτιά μου την τελευταία του φράση...