Είναι ωραία στον παράδεισο...

Στη μέση του πουθενά, μια σκηνή και μια φωτιά..
Ελευθερία...
Τόσο έντονη η κυριαρχία της φύσης που σε τρομάζει..
Όταν εξοικιώνεσαι, σε απελευθερώνει....
Σε αδειάζει και σε γεμίζει ξανά..
Εικόνες που δε μπορείς να περιγράψεις...
Στιγμές που δε μπορείς να αναμεταδώσεις..
Ένα κόκκινο φεγγάρι, στη μία τη νύχτα, να βάζει φωτιά στην σκοτεινή θάλασσα.. κι εσύ, μέχρι να σηκωθεί ψηλά να αναρωτιέσαι τι είναι αυτό το "εξωγήινο" πράγμα..
Τόση ώρα κοιτάς τη φωτιά σου, γιατί αυτό έχεις μάθει να βλέπεις σαν πιο όμορφο..
Μέχρι που σηκώνεις το κεφάλι ψηλά, και κάπου εκεί αρχίζει η μαγεία..
Εκατομμύρια αστέρια και αστεράκια είναι πάνω από το κεφάλι σου. Τόσα πολλά που δε ξέρεις αν βλέπεις πραγματικά τον ουρανό!
Μαγεύεσαι και αρχίζεις να χορεύεις...
Το χορό της φωτιάς όπως τον λες.....

Έρημα κορμιά του φεγγαριού κρατήρες
αθώα στο σταυρό Πιλάτοι στους νιπτήρες
έρημα κορμιά χαρούμενα θλιμμένα

κρυφές περαταριές για τ' άγνωστα τα ξένα....