Summerizing...

Χωρίς σχόλια

Summer at (b)Last!

Κι εκεί που κάθεσαι στο σπίτι σου, έχεις γυρίσει απο το γραφείο έχεις φάει και δε ξέρεις τι να κάνεις γιατί είναι almost 15αύγουστος, σκέφτεσαι να δεις ποιοί άλλοι από τους φίλους σου βιώνουν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα.

Μετά από μερικά τηλέφωνα διαπιστώνεις ότι μαζεύεται ένα σεβαστό σύνολο ανθρώπων που επέλεξαν να πάνε διακοπές τον Ιούλιο ή που θα φύγουν μετά το 15αύγουστο γιατί "ο πανζουρλισμός δεν παλεύεται πλεόν" ή που την πάτησαν και δε πρόλαβαν να ζητήσουν άδεια φέτος... Άλλοι το έλεγαν ψιλογκρινιάζοντας, άλλοι συνειδητοποιημένοι, άλλοι αφηρημένοι...
You are not alone, σκέφτεσαι.. Και έτσι σου έρχεται η ιδέα. Μπορεί να μην είδες την Πανσέληνο σε κάποιο νησάκι με το amore, μπορεί να μην είσαι σε κάποιο μπαράκι δίπλα στη θάλασσα, μπορεί να μην μπορείς να δεις το ξημέρωμα γιατί την άλλη μέρα ξυπνάς στις 8, αλλά.... η Αθήνα τη νύχτα είναι πάντα γοητευτική. Με παρέα ή χωρίς.
Για σήμερα επιλέγεις το "χωρίς". Το έχεις ξανακάνει άλλωστε. Το ξέρεις ότι το ευχαριστιέσαι μερικές φορές καλύτερα έτσι...
Όχι. Χωρίς ησυχία στο αυτοκίνητο. Με μουσική. Με πολλή μουσική.
Και με μια φωτογραφική παραμάσχαλα. Σκέφτεσαι ότι θα ήθελες να βγάλεις φανταστικές φωτογραφίες. Να μπορείς μετά να τις φορέσεις στους τοίχους του σπιτιού σου! Δε σε νοιάζει που η φωτογραφική μηχανή σου δεν έχει τόσο μεγάλες δυνατότητες.. Εσύ πιστεύεις ότι μπορείς.
Μαγεύεσαι από το πόσο πολύ μικραίνουν οι αποστάσεις όταν η Αθήνα είναι άδεια. Τραγουδάς ένα τραγούδι που παίζει στο ραδιόφωνο και χωρίς να το καταλάβεις έχεις βρεθεί στη γέφυρα του Καλατράβα.
Κάποτε πέρναγες κάθε πρωί από εκεί και είχες ονειρευτεί να είσαι εκει πάνω και να τραβάς φωτογραφίες τα αυτοκίνητα που περνούν από κάτω δίνοντας την άισθηση των ηλεκτρονίων στο φακό, λόγω της ταχύτητας. Ίσως κάποια άλλη φορά...
Συνεχίζοντας, σκέφτεσαι να κάνεις κάτι διαφορετικό για σήμερα. Να χαθείς. Να εξερευνήσεις συνοικίες. Έτσι άδειες. Χωρίς να φοβάσαι τις κόρνες και το άγχος του πίσω σου που βιάζεται.. Γειτονιές που δε ξέρεις. Και που ποτέ ο δρόμος σου δε σε έβγαλε προς τα εκεί. Και με την πρόκληση να βρείς το δρόμο προς το σπίτι σου μόνο με τη διαίσθηση...
Και το κάνεις...
Παρατηρείς κόσμο στους δρόμους.. βρίσκεις γειτονιές που τα παιδιά ακόμα παίζουν έξω στη γειτονιά.. Πόσο εντύπωση σου κάνει αυτό! Η δική σου γειτονιά που κάποτε είχε τόσα παιδιά, μαζί με σένα, να παίζουν στην "αυλή" τώρα είναι άδεια και τα πεζοδρόμια που κάποτε ήταν γεμάτα παιδιά, τώρα είναι γεμάτα αυτοκίνητα. Χάνεσαι λίγο σε αυτή τη σκέψη και μετά επανέρχεσαι γιατί είσαι σε ένα φανάρι που μια παρέα νεαρών προσπαθεί να σου καθαρίσει το παρμπρίζ, ή να σου πουλήσει χαρτομάντηλα, ή να σου πουλήσει λουλούδια ή χάρτες ή ανεμιστηράκια για τη ζέστη... Δύσκολοι καιροί για πριγκίπισσες και έτσι παίρνεις ένα πακέτο χαρτομάντηλα.
Αυτό που σου τη δίνει είναι που έχασες το τραγούδι που έπαιζε εκείνη την ώρα το ραδιόφωνο και ήθελες να το τραγουδήσεις μαζί με τους Kings of Leon....

Youuuuuuu, your sex is on fireeeeeee
And youuuu, your sex is on fireeeeeeee
Consumed with what's to transpiree

Δε το βάζεις κάτω όμως. Κλείνεις το ραδιόφωνο παίρνεις το δρόμο προς το σπίτι σου. Τραγουδώντας.....

...Σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι! Κι αν μπορείς βρές το!

Ξύπνησα πρωί πρωί...

(Ναι η αλήθεια είναι ότι είχα ξενυχτήσει και το προηγούμενο βράδυ και το προ-προηγούμενο και το προ-προ-προηγούμενο. Αλλά δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα αυτό.. Πρώτα ζούμε και μετά σκεφτόμαστε, έτσι δεν είναι?!)

Άνοίξα το γκρί σάκο και έβαλα μέσα:

• Την, καθιερωμένη πια, φούξια πετσέτα,
• Τη σκηνή και το sleeping bag (ή σλίπι μπάνκ, που το λέει η μανούλα μου στην εξής ατάκα που λέει πάντα, όταν της λέω ότι θα φύγω για κάμπινγκ "όταν εγώ με τον πατέρα σου, τότε εκείνη την εποχή, είχαμε σλιπι μπάνκ...." θέλοντας να μου πει στην πραγματικότητα "μην παίρνεις και πολύ αέρα γιατί τα ξέρω εγώ αυτά"),
• Τη φ ω τ ο γ ρ α φ ι κ η μηχανή,
• Καναδιό μαγιώ ακόμα και
• Οτιδήποτε "τυπου" φούτερ μη τυχόν και κάνει κρύο. Ατάκες του στύλ "θα σε ζεστάνει η αγκαλιά του" και τα συναφή δε πιάνουν! Αν κάνει κρύο, κάνει κρύο!

Μπήκα στο αυτοκινητάκι και ξεκίνησα. Αυτό το Σαββατοκύριακο θα ήταν The Camping Lover's και έτσι θα το ζούσα. Χωρίς πολλές απαιτήσεις, αλλά με πολύ καλη διάθεση. Θα είμασταν πολλοί μαζί. Θα άφηνα το αυτοκίνητο στη Χαλκίδα και μετά θα αναλάμβανα το ρόλο του GPS στο αυτοκίνητο του Niki Lauda και του συνοδηγηγού του.
Έτσι ξεφόρτωσα το δικό μου, τα φόρτωσα στο άλλο, και μετά έκατσα πίσω και φόρτωνα τους χάρτες στον εγκέφαλό μου!
Παρέα με την PJ Harvey. Στη διαδρομή εγώ έλεγα "στα 1200 μέτρα στρίψτε αριστερά" κι αυτή έλεγε "Rid of me"..

Φτάσαμε στην παραλία. Μία κοινωνία ολόκληρη.

7 σκηνές. 14 πετσέτες. 1 φωτιά. 1 φωνή- όλοι μαζί- και πολλά τραγούδια..

Τι κι αν κράτησε μόνο 36 ώρες?!
Τι κι αν οδηγούσαμε τις μισές από αυτές?!
Τι κι αν κοιμήθηκα μόνο τις 4?
Τι κι αν φύσαγε και η θάλασσα ήταν όλο με κύμα?!
Τι κι αν απο τα γλυκά που ζαχάρωνα από την αρχή πήρα το χειρότερο?!
Τι κι αν έπαθα ηλίαση?!

Εγώ θέλω πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι και πάλι....

Καλό υπόλοιπο του καλοκαιριού....
Take care.

ΥΓ1: Αφιερωμένο στην Κατερίνα- ξέρει αυτή γιατί ;-)
ΥΓ2: Σε λίγες μέρες έχει πανσέληνο και έχω αρχίσει να φοβάμαι... γιατί με τα φεγγάρια κάτι παθαίνω!
ΥΓ3: Που θα με πάτε το επόμενο ΣΚ? ΕΕΕΕ???...
ΥΓ4: Τελικά μου οι καλογνωμες μου αρέσουν περισσότερο από τα χτένια!