Thursday, February 02, 2012

TOTE. Όχι τώρα. ΤΟΤΕ.

Ένα βράδυ φτάνει για να ερωτευτείς.

Εντάξει, ναι, σταμάτα, ξέρω τι θα μου πεις. Δεν είναι ότι ερωτεύτηκες, αλλά η επιθυμία σου να ερωτευτείς σε κάνει να το νομίζεις.

Να σου πω κάτι; Ας είναι κι έτσι.

Είμαι μπλοκαρισμένη. Εκεί καταλήξαμε με τη Βερόνικα. Τόσο που φοβάμαι να μην πληγωθώ, που προτιμώ να μη το ζήσω. Κι έτσι το διώχνω. Και μετά φυσικά το μετανιώνω. Στεναχωριέμαι λίγο, άλλες φορές λίγο περισσότερο απ’ το λίγο, και μετά επανέρχομαι. Σκοτώνω ότι συναίσθημα πάει να γεννηθεί, μη τυχόν και εξελιχθεί σε προβληματικό ή επίπονο. Ένα βήμα πριν τους Σπαρτιάτες. Εγώ τα πετάω στον Καιάδα των συναισθημάτων, πριν γεννηθούν, όχι όταν πια έχει διαπιστωθεί το πρόβλημα.


Εκείνο το βράδυ ήμουν τόσο πολύ καταπιεσμένη από το πρέπει γύρω μου, που ακόμα κι εγώ δεν αναγνώριζα αυτό το πλάσμα που μιλούσε. Σκότωνα την γέννηση του έρωτα με κάθε λέξη που ξεστόμιζα και με κάθε κίνηση που έκανα επιβεβαίωνα ότι δεν θα κάνει καμιά στραβή και θα επιβιώσει.


Κι έτσι ερχόμαστε στο σήμερα, μια βδομάδα μετά, να τον σκέφτομαι.


Και να μην τολμάω να τον ζητήσω πίσω.


Αυτή είμαι κυρίες και κύριοι.


Αυτή.


Που έμαθε τον εαυτό της να μην αποζητά ένα χάδι. Για να μην πληγώνεται. Που έμαθε να είναι τόσο καλά σαν μονάδα, που ξέχασε πως είναι να την αγκαλιάζουν και να περνούν μαζί της τα βράδια, και μόνο αυτή η αγκαλιά να αρκεί.


Που ξέχασε να ερωτεύεται και τώρα φοβάται τον έρωτα.


Που η μαγική στιγμή της έκστασης, τότε που ολοκληρώνονται δύο πλάσματα ερωτευμένα, της θυμίζει μόνο στίχους από τραγούδια.


Που κάθε φορά που τολμάει να θελήσει, γυρίζει πίσω με τα γόνατά της καταματωμένα, από το άσχημο πέσιμο.


Που όσο και να θέλει, επιβάλλει στον εαυτό της να μη θέλει, περισσότερο.

Αυτή.

Που σπούδασε αυτή την επιστήμη, και ξέρει καλά ότι στην τοπολογία του δικού της μετρικού χώρου, στον Χώρο των Συναισθημάτων της, 1+1 πάντα θα της κάνει 1+1. Δύο μονάδες.


Καληνύχτα σας.

ΥΓ: Το κείμενο γράφτηκε κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2011. Λίγο μετά η ζωή μου άλλαξε. Να περιμένεις αναγνώστη το Post με τίτλο "TΩΡΑ. Οχι τότε. ΤΩΡΑ". Θα καταλάβεις.

5 comments:

mayri_mayoneza said...

Οτι πιο όμορφο έχω διαβάσει... μόλις με περιέγραψες μέχρι την τελευταία λεπτομέρια... και τρομάζω... γιατί για μένα είναι το τώρα μου και δεν περιμένω να αλλάξει και σύντωμα...

Vaggie said...

@mayri_mayoneza: Ούτε εγώ το περίμενα! Άλλαξε, απο το πουθενά και με τον πιο όμορφο τρόπο!! Στο εύχομαι σύντομα! Μη τρομάζεις.. Αφέσου.. Και θα έρθει..

elen said...

Και τολμώ να προσθέσω το εξής:

Αυτή.

Που κάποτε έδωσε τα πάντα για έναν έρωτα, πληγώθηκε βαθιά, απομυθοποίησε τις ανθρώπινες ερωτικές σχέσεις και πλέον προσπαθεί να επιβιώσει με όλους τους φόβους να την περιτρυγιρίζουν....

Vaggie said...

Να πω σε αυτή την τελευταία, οτι μετα βεβαιότητος, όλα αυτά.. θα περάσουν..

Cheemba said...

μπραβο ρε φιλε.