Κι έρχεται ο καιρός που και πάλι κάνεις το ίδιο λάθος.
Θέλεις κάτι πάρα πολύ, και γίνεσαι κτητική. Και χωρίς να το καταλάβεις, πιεστική.
Άραγε, πόσες φορές να σε δικαιολογήσει ο έρωτας;
Μιλάς για τους άλλος με τόση σοφία. Και για σένα.
Αναγνωρίζεις τα λάθη σου. Μάλιστα σε βαθμό ανάλυσης. Και μετά πολύ απλά τα ξανακάνεις.
Τι είναι αυτό που τόσο φοβάσαι, και τί είναι άραγε αυτό που στο προκάλεσε;
Ζητάς το φιλί λες και είναι δεδομένο. Λες και είναι υποχρέωση του άλλου.
Κι όταν υποψιάζεσαι ότι είναι της ρουτίνας, γίνεσαι έξω φρενών.
Άραγε, πόσες φορές να σε δικαιολογήσει ο έρωτας;
Άραγε, πόσες φορές να σε δικαιολογήσει ο έρωτας;
2 comments:
ο έρωτας είναι υπερεκτιμημένος
κάποια στιγμή πρέπει να τον αφήσεις να γίνει αγάπη :)
ελπίζω όλα να είναι καλύτερα σήμερα... μετά από χρόνια αποφάσισα να σκαλίσω το blog μου και είχα κολλήσει σε ένα σχόλιό σου που μου έγραφες ότι "θα περάσει"...
πέρασε τελικά και όλα είναι καλύτερα!!!
φιλάκια πολλά
Ω! Ανέλπιστη χαρά αυτό το σχόλιο... Θύμησες άλλων εποχών. Ναι όλα είναι καλυτερα. Και περνάνε. Κάλά στα έλεγα.. ;)
Ελπίζω κι εσύ να είσαι καλά.
Φιλιά επίσης!
(Μου λείπει που δε γράφω πια. Αλλά μη το πεις παραέξω, ε; )
Post a Comment