Monday, September 11, 2006

A song to say goodbye...


Dwight: I'll always love ya, baby.
Gail: Always and never.


-Έφυγα οριστικά. Άφησα πίσω μου ανθρώπους που μπορεί και να μη ξαναδώ ποτέ καθώς και αυτόν που καλύτερα να μη ξαναδώ ποτέ.
-Δηλαδή τέρμα? Τον άφησες? , ρώτησα.
-Δεν ήταν εύκολο, αλλά κάποιες φορές ίσως αυτή η απόφαση να είναι η καλύτερη. Όχι γιατί δε τον θέλω άλλο ή γιατί δε μου φέρεται σωστά και με πληγώνει, αλλά γιατί μου καταστρέφει το παρελθόν μου. Τις σκέψεις μου... Ότι όμορφο ζούσα στο μυαλό μου μαζί του.
-Γιατί τώρα και όχι τότε?...
-Γιατί τώρα πιά δεν έχει απομείνει τίποτα που να θυμίζει το τότε... Γιατί τότε ακόμα χτυποκαρδούσα. Γιατί τότε μου μιλούσε ακόμα τρυφερά.. Μου έλεγε "Σ' αγαπάω".. Γιατί τότε, έπαιρνα την εκδίκησή μου. Μέχρι που έχασα τον έλεγχο... Ή εκείνος αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του... Και μάλλον βάλθηκε να με καταστρέψει.. Ίσως γιατί ήταν γραφτό να έχει εκείνος για πάντα το πάνω χέρι.. και απλά για κάποια στιγμή βρέθηκε αδύναμος. Μάλλον ναι. Έτσι ήταν. Τον γνωρισα τότε που ακόμα δεν είχα καταλάβει και δεν είχα προσδιορίσει τον εαυτό μου. Δε τον ερωτεύτηκα. Δεν ήταν ο τύπος μου. Εκείνος πάλι ήταν πολύ εγωιστής για να το δεχτεί. Και υπερέβαλε κάθε προσπάθεια για να με κερδίσει. Όταν τα κατάφερε, είχα χάσει το παιχνίδι οριστικά...
-Και γιατί τώρα και όχι άυριο?...
-Γιατί αυτό που έχουμε γίνει δεν αφήνει περιθώρια για το αύριο. Κάθε μέρα που περνάει μας κάνει χειρότερους. Γιατί έκείνος ξέρει τη δύναμή του, και εγώ τον έχω καταλάβει. Έχω μάθει να διαβάζω πίσω από τις λέξεις και τις πράξεις του. Ακόμα και από το βλέμμα του. Και δυστυχώς εμένα δε με βλέπω πουθενά.. υπάρχω μόνο τότε που θα αναρωτηθεί τί έγινα τόσο καιρό και με χάσει σαν κεκτημένο. Και αυτό, γλυκιά μου, μαυρίζει κάθε τι όμορφο που έχω μέσα μου για εκείνον. Αλλά και για αυτό που κάποτε ένοιωθα και μόνο που τον σκεφτόμουν... Ήταν πολύ όμορφο και μαγικό. Και γιαυτό τον άφησα...Για να παραμείνει. Άλλωστε το σκόρ θα είναι πάντα υπέρ του....
-Να βάλω επόμενο κομμάτι "Goodbye my lover" του James Blunt?.., τη ρώτησα, καθώς η Βερόνικα είχε έρθει από το studio που είχα εκπομπή και μου τα έλεγε...
-Όχι γλυκιά μου..To "Supergirl" από Reamonn να βάλεις...

Έτσι και έγινε... Και φυσικά της το αφιέρωσα...Δε μιλήσαμε καθόλου όσο έπαιζε το κομμάτι..Είναι και δικό μου αγαπημένο. Μόνο την άκουσα να ψιθυρίζει όσο έπαιζε...
"...And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way
but I'm a supergirl, and supergirls don't cry.
And then she'd say, it's alright, I got home late tast night,
but I'm a supergirl, and supergirls just fly...."


4 comments:

kerasia said...

Δεν το θέλω, αλλά πάντα κολάω με τον τελευταίο στίχο από το Wicked Game του Chris Isaak.
Προσπαθώ να τον πείσω να τον αφαιρέσει :))

Vaggie said...

"Nobody loves no one." E?
Δε ξέρω. Μάλλον δεν είναι έτσι, αν και πολλές φορές έτσι φαίνεται...
Καλή σου μέρα :)

bereniki said...

apla petane e?
pros ta pou?
...

Vaggie said...

@bereniki:...Μάλλον προς τις δικές τους Ιθάκες...λέω εγώ τώρα.. (και χωρίς κίνηση στους δρόμους, χεχε :D)
Καλημέρα, και πολύ χαίρομαι που μένεις..