Αν πραγματικά λίγο πρίν πεθάνουμε περνάει όλη μας η ζωή μπροστά απ΄τα μάτια μας, τότε εμείς είμαστε οι στιγμές που ζούμε... Κάνοντας έναν απολογισμό τη χρονιά που πέρασε κλείνω το 2006 με πολλές πολλές στιγμές.. Ευχάριστες, στενάχωρες, αγχωτικές, απογοητευτικές, ερωτευμένες, ευτυχισμένες... αλλά στιγμές!! Για το 2007 θα κάνω μια ευχή για όλους μας... ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΣΤΙΓΜΕΣ.. γιατί χωρίς αυτές απλά αφήνουμε το κενό να κερδίζει μέσα στο χρόνο... Καλή Χρονιά...
το άσχετο του post:
"Ζούμε τις μικρές μας ιστορίες στο κέντρο και τις συνοικίες όνειρα μεθυσμένα σχέδια ματαιωμένα τηλέφωνα απεγνωσμένα.."
Αφιερωμένο στο προτελευταίο 24ωρο του χρόνου, και σε αυτούς που το πέρασα μαζί... Για το τελευταίο, στο επόμενο post ;-)
-Καλημέρα, να σε ρωτήσω κάτι; -Καλημέρα, γλυκειά μου, να με ρωτήσεις ό,τι θέλεις! -Φαντάσου έναν κήπο-όχι πολύ μεγάλο αλλά ούτε και πολύ μικρό-, με δέντρα, θάμνους, γρασσίδι και μια μικρή λίμνη στη μέση... -Μμμ ναι, ας πούμε οτί το φαντάστηκα.. -Ωραία.. και τώρα θα σε ρωτήσω αν ήταν να επιλέξεις ποιά εποχή του χρόνου θα ήθελες να βρισκόσουν εκεί, κάποια στιγμή την Άνοιξη ή τα Χριστούγεννα, τι θα απαντούσες; -Μα φυσικά την Άνοιξη! Που τα δέντρα θα είναι καταπράσσινα και τα λουλούδια ανθισμένα και θα μπορώ να κάτσω κοντά στη λίμνη και να περάσω όμορφα.. -Για δες κι αυτό....
-(..................)
-Τώρα μήπως να το ξανασκεφτείς??? χεχε...
Αυτά, λοιπόν...γιατί παρόλο που έχει πολύ καλό καιρό και με τίπoτα δε σου θυμίζει Δεκέμβριο, κάποιος πρέπει να φροντίζει και για το Christmas Spirit...
Enjoy the rest of the day(!!!) ...γιατί όπως καταλήξαμε χθές μετά από μια συζήτηση..δεν έχουμε προβλήματα, προβληματισμούς έχουμε!!..και θα τους λύσουμε!
Take care... Vaggie
το άσχετο του post: Σε παρακαλώ ΜΗ ΚΑΝΕΙΣ καμια συνειρμική σκέψη με τον τίτλο του post...H αυλή του παραδείσου υπήρχε ΠΟΛΥ πριν η Βανδή το κάνει τραγουδάκι... Ευχαριστώ!
Δε σου έχει συμβεί;....Δεν είχες ποτέ μια στέκα, ένα κοκαλάκι για τα μαλλιά που σε βόλευε πάρα πολυ, ήταν το αγαπημένο σου, σου πήγαινε... ήσουν ο εαυτός σου με αυτό, το φόραγες πάντοτε, και φυσικά το καλοκαίρι στη θάλασσα... Να σου μαζεύει τα μαλλιά, να στα προστατεύει από τον ήλιο..να κάνεις αστεία χτενίσματα με τους φίλους σου με τη βοήθεια του αλμυρού νερού...Και κάποια στιγμή, μετά από μια βουτιά και ένα πολύ ευχάριστο παιχνίδι, βγαίνεις από το νερό και αυτό δεν είναι μαζί σου... Το έχασες... Δεν είναι ότι δεν έχεις άλλο ή ότι δε μπορείς να πάρεις άλλο, αλλά αυτό ήταν το αγαπημένο σου.... Θα σου πώ μια ιστορία. Είναι αληθινή, πέρα για πέρα... Η ιστορία μου, αφορά μια στέκα που είχα από το σχολείο.. με βόλευε να μαζέυω τα μαλλιά μου όταν διάβαζα για τις εξετάσεις των αγγλικών, για τις πανελλήνιες, για να μου κρατάει τα μαλλιά όταν βάφομαι, να τα σουλουπώνει μόλις ξυπνάω, και να τα μαζεύει όταν είμαι στη θάλασσα. Είχα πάει για ένα 2ήμερο camping σε μια απομονωμένη παραλία με την παρέα μου... Αυτό έγινε τέλη Ιουλίου μερικά καλοκαίρια πίσω... Λίγο πρίν νυχτώσει τελείως μπήκα στη θάλασσα για μια βουτίτσα αφού μετά θα ανάβαμε φωτιά για να ψήσουμε πατάτες :) Μπαίνω κάνοντας μακροβούτι και όταν βγήκε το κεφάλι μου στην επιφάνεια η στέκα μου είχε εξαφανιστεί... Ψάχνω λίγο μέσα στα σκοτάδια, βέβαια ήταν αδύνατο να τη βρώ. Έψαξα και την άλλη μερα λίγο, τιποτα... Απλά την είχα χάσει... Στεναχωρήθηκα, οχι πολύ αλλά, στεναχωρήθηκα. Ήταν η αγαπημένη μου. Τέλος Αυγούστου, αφού είχα φτάσει με την πτυχιακή σε αξιοπρεπές σημείο, ξαναπάμε στην ίδια παραλία για ενα 2ήμερο...Φτάνουμε πρωί, αφού μας πήγε πάλι το καραβάκι, και είμαστε όλη τη μέρα μέσα στο νερό! Κάποια στιγμή κατα το απόγευμα βγαίνουμε για ηλιοθεραπία (λες και μεσα στο νερό δεν έχουμε γίνει κατάμαυροι τόσες ώρες)... Και τότε έρχεται ο Jack και μου τη δίνει... Τη βρήκε... Ανάμεσα στην άμμο και στα πετραδάκια και στα νερά... Εκεί, μπροστά που είχαμε τις πετσέτες... Μετά από σχεδόν ένα μήνα... Που θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε... Ταλαιπωρημένη και γεμάτη αλμύρα... Ξέξασπρη απ' τον ήλιο... Αλλά γύρισε... Όπως και θα γυρίσει ό,τι πραγματικά αγαπάμε και ταιριάζουμε μαζί... Με όποιον άνθρωπο είμαστε καλά μαζί... Ο εαυτός μας... Ο αγαπημένος μας άνθρωπος.....Έτσι δεν είναι;... Take care, Vaggie
Γειά σου. Σήμερα είναι Δευτέρα. Είμαι στο γραφείο (έκφραση που σημαίνει το ιδιο με το "είμαι στη δουλειά" αλλά δε τη χρησιμοποιώ γιατί μου θυμίζει τη σκλαβιά του 9-5 στην καλύτερη των περιτώσεων, ενώ το "είμαι στο γραφείο" μου κάνει πιο intelectuelle και με κάνει να αισθάνομαι σημαντική). Έχω γράψει ένα σωρό πολιτικές, έχω διαβάσει τους νόμους μου και για σήμερα και περιμένω απλά να πάει 5.30 (και όχι 5 γιατί σήμερα ήρθα 9.30 και όχι 9) για να φύγω. Όπως θα έχεις καταλάβει, η έμπνευση δεν έχει γυρίσει ακόμα. Όπως και δεν έχει γυρίσει και ο φίλος μου ο Γιάννης από φαντάρος. Αυτό που διάβασες ήταν μια απαράδεκτη εισαγωγή του κειμένου που θέλω να γράψω. Που δεν είναι ούτε κάν κείμενο. Bullet points είναι. Με τα θέλω μου αυτής της εποχής και τα δε θέλω μου. Χωρίς επεξήγηση.
Θέλω να βάψω τα μαλλιά μου σκούρα.
Δε θέλω μετά να το μετανοιώσω.
Θέλω να αλλάξω γραφείο. Όχι δουλειά, γραφείο. Να κάθομαι αλλού.
Δε θέλω να περιμένω ένα χρόνο να γίνει αυτό.
Θέλω να φτάνω στη δουλειά μου σε 10 λεπτά.
Δε θέλω να μετακομίσω.
Θέλω η μαμά μου να έχει άποψη για όλα
Δεν θέλω να μου την επιβάλλει.
Θέλω να κάνω ραδιόφωνο.
Δε θέλω να πρέπει να περιμένω να πάω Σάμο για να κάνω.
Θέλω να λέω καλημέρα και να μου χαμογελάνε.
Δε θέλω να λέω την πρώτη μου καλημέρα στο γραφείο.
Θέλω να μου δίνει σημασία.
Δε θέλω να κάνω τα πάντα για να μου δίνει σημασία.
Θέλω να έχω όλα τα cd που έχουν κυκλοφορήσει.
Δε θέλω να έχω τα cd του Τσαλίκη.
Θελω να πάω στο Λονδίνο.
Δε θέλω όταν γυρίσω να έχω πάθει κατάθλιψη.
Θέλω να πάω Σάμο.
Δε θέλω όταν γυρίσω να έχω πάθει κατάθλιψη.
Θέλω να σε ξεπεράσω μα δε γίνεται (στίχος από τραγούδι του Δεληβοριά).
Δε θέλω τέτοιους φίλους (στίχος απο τραγούδι του Πασχαλούκου).
Θέλω να αφεθώ και ας παρεξηγηθώ σε σένα που μπορείς να απαντάς και να απορείς θέλω να αφεθώ και ας φοβηθώ σε σένα που μπορείς με ένα χάδι να αδικείς (μιχάλης χατζηγιάννης)
Δε θέλω να σε ξαναδώ μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα θέλω μονάχα να σου πώ πως απόψε γέννησε η γάτα (λάκης παπαδόπουλος)
Και για τους πιο πονηρούς του blog δυο ΘΕΛΩ με υποννοούμενο:
-- Μωρό μου ΘΕΛΩ το προηγούμενο cd της Κοκκίνου..
Και αφού το αποκτήσει.......
-- Μωρό μου..Τώρα ΘΕΛΩ και το τελευταίο cd της Κοκκίνου..
Όπως λέω και με την ξαδέρφη μου.... Έχουμε ξεφύγει τελείως.... Καλή βδομάδα.. Take care.. Vaggie
το άσχετο του post: μετά από τόσα άσχετα μαζεμένα, θέλετε κι άλλο (σαν την κοκκίνου κι εσείς)??
ΟΔΗΓΕΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ: Αφήστε το να κατέβει όλο το. Δείτε το μια φορά για τα αστεία ζωάκια. Μετά ξαναδείτε το, και αρχίστε τα: μπιρι μπιρι μπριρι ταν τεν λαν ντο!!! Και αν αυτο δεν σας κολλήσει, θα λεω παρα παρουμ μπουγιμ κουλουμ και αλλα τέτοια μέχρι να τα καταφέρω! Επιστροφή στη χαρά του παιδιού!! Παρα παρα ρα τεν λαντο...μπιρι μπιρι λαντο! Φιλάκια!!
Translation: Your friend has desire to you. Σε γουστάρει, πώς το λένε... Σου έχει συμβεί? Το έχεις καταλάβει? Έχεις έρθει ποτέ στη θέση αυτή? Και τί αποφάσισες?... Ότι κι αν αποφάσισες εγώ οφείλω να πώ πως σε κάθε περίπτωση αν εμπλακούν τα πράγματα, σίγουρα κάτι θα χαθεί. Γιατί δυστυχώς παρόλο που στα φιλικά παιχνίδια μπαίνουν τα καλύτερα γκόλ, δε μπορείς ποτέ να πεις μετά "όχι πια sex, μόνο φίλοι"..και όλα να γίνουν όπως πρίν.
-Εσύ, αναγνώστη μου, γιατι δε με ρωτάς? Ντρέπεσαι??? Για ρώτα με τι έχω και έχω εξαφανιστεί, όχι γιατί δε ρωτάς? -Ε ωραία,τι έχεις? -Όχι τι έχω...Τι ΔΕΝ έχω!! Εμπνευση δεν έχω. Γιαυτό θα αντέξεις μέχρι να ανακαλύψω την αιτία του κακού, ότι βλακεία και παράπονο και μικρή σκέψη έχω κάνει τον τελευταίο καιρό χωρίς να μπορώ να την βάλω σε μια ιστοριούλα....
Σκέψη νούμερο 1. Envy is an emotion that "occurs when a person lacks another’s superior quality, achievement, or possession and either desires it or wishes that the other lacked it.” Ναι. Μου έχει συμβεί. Το οτι το έχω ελέγξει με κάνει καλό άνθρωπο. Το να δηλώνω ότι δεν ζηλευω ούτε έχω ζηλεψει ποτέ, απλά με κάνει ψέυτη...
Σκέψη νούμερο 2. Η μεγαλύτερη αποτυχία σε επάγγελμα είναι να είσαι τροχονόμος και να βρίσκεσαι σε διασταύρωση αλλά τα αυτοκίνητα να πάνε σύμφωνα με τα φανάρια...
Σκέψη νούμερο 3. Μέχρι πρίν από μερικά χρόνια, περι τα 5, η μόδα πρότασε όλα τα αγοράκια να είναι ίδια. Λές κι έχουν βγει από τη διαφήμιση της Vodafone. Σήμερα 5 χρόνια μετά, το ίδιο έχουν πάθει και τα κοριτσάκια... Μήπως ανακαλήφθηκε το Copy-Paste και στους ανθρώπους και δε το έχω καταλάβει???? Should i take the red or the blue pill??? Με τρομάζει αυτή η σκέψη...
Σκέψη νούμερο 4. Έγιναν και οι εκλογές και βγήκαν και τα αποτελέσματα...Και το συμπέρασμα ποιο είναι? Οτι για μια ακόμα φορά δεν έχουμε καταλαβεί οτι οι "μεγάλοι" πολιτικοί τελικά παίζουν με την ψήφο μας υπερατού....
Και αν δεν γυρίσει η έμπνευση οι σκέψεις θα συνεχίζονται.....
Take care...
το άσχετο του post: ήθελα να βάλω φωτογραφία αντί για το copy paste χαρτάκια υπερατού, με αεροπλάνα...Δε βρήκα ούτε μια φωτογραφία στο google (που έγινε και ρήμα:i google it!)
Σε όσους την κοιτάζουν και μοιράζονται εικόνες και στιγμές μαζί μου.... Αλλά και σε αυτούς που έφτιαξαν τις εικόνες τους πρίν απο μένα, αλλά και θα τις φτιάξουν μετά απο μένα... Με αγάπη, Vaggie
το άσχετο του post: σήμερα ήπια καφέ από starbucks και έξω έχει συννεφιά και μερική βροχόπτωση......(μάλλον όχι και τόσο άσχετο τελικά ε?..Μάκια..)
Here comes the rain again Falling on my head like a memory Falling on my head like a new emotion I want to walk in the open wind I want to talk like lovers do I want to dive into your ocean Is it raining with you
So baby talk to me Like lovers do Walk with me Like lovers do Talk to me Like lovers do
Here comes the rain again Raining in my head like a tragedy Tearing me apart like a new emotion Oooooh I want to breathe in the open wind I want to kiss like lovers do I want to dive into your ocean Is it raining with you
So baby talk to me Like lovers do
Here comes the rain again Falling on my head like a memory Falling on my head like a new emotion (here it comes again, here it comes again) I want to walk in the open wind I want to talk like lovers do I want dive into your ocean Is it raining with you
θές λίγο το London-Athens σημειώσατε Χ, θές το ότι είμαι ένα στάδιο πριν βάλω τα άσπρα, είπα να θυμηθώ κάτι απο τα παλιά, αφού έξω ρίχνει καρέκλες! (και όπως έλεγα και όταν ήμουν στην Αγγλία, ....from my window i can see frogs!!! ) Έτσι είναι αυτά...χιχχιχι... Take care, Vaggie
Λείπω ούτε ενα χρόνο απο το Καρλοβασάκι μου. Από πότε η πλατεία στο Μεσαίο, λέγεται LITTLE PARIS???... Κάτι δεν είχα καταλάβει κάλά μάλλον τόσα χρόνια εκεί.......
Υ.Γ. Θέλω να ξαναπάω σαν τρελλή....Θέλω θέλω θέλω!!!!!!! (Για το Little Paris φυσικά ;-) )
Κάπου εκεί που νόμιζες πως έχεις κατακτήσει το σύμπαν... ξυπνάς.
Επανέρχεσαι σε μια πραγματικότητα πολύ πιο παγωμένη από τη ζεστασιά του σκεπάσματός σου. Κι αυτό γιατί κάπως έπρεπε να ξυπνήσεις. Βέβαια, αν ήταν όλοι δίκαιοι θα ξυπνούσες με το άρωμα του καφέ, ο κόσμος δε θα ήταν στρογγυλός κι εσύ θα έμενες σε ένα ροζ συννεφάκι κι όχι στον 6ο όροφο σε μια γκαρσονιέρα.
Αφού πήρες απόφαση πως τώρα πια έχεις ξυπνήσει και πως αυτή είναι η πραγματικότητα και όχι η προηγούμενη κατάσταση που βρισκόσουν, αναδιογανώνεις τις σκέψεις σου και επαναπροσδιορίζεις τις προτεραιότητες σου. Τι κι αν στον ύπνο σου ο προβληματισμός σου ήταν τι θα φορέσεις σήμερα το πρωί, τώρα που ξύνησες καταλαβαίνεις πως ότι και να φορέσεις δεν πρόκειται να αλλάξει την κατάσταση.
Φτιάχνεις καφέ και πίνεις τρείς γουλιές, μόνη σου, γιατί στην πραγματικότητα δεν έχεις κάποιον να μοιραστείς το πρωινό. Πρίν ξυπνήσεις, ήσουν μαζί του αλλά τώρα πάει... Ούτε κάν θυμάσαι τη μορφή του.
Στο όνειρό σου, έκανες όνειρα. Και τα έβλεπες να παίρνουν σάρκα και οστά. Τώρα γκρινιάζεις σε όσους ήταν γύρω σου, γιατί δε σε ξύπνησαν, για να επανέλθεις πιο ομαλά...
Αν ήσουν ηρωίδα από καρτούν, ή κομικ, η εικόνα σου θα ήταν μια νεαρή γυναίκα με άσπρα μαλλιά. Από το άγχος.
Προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου πως έτσι είναι η ροή των πραγμάτων. Και να δεχτείς την μη ιδιαιτερότητά σου. Αναρωτιέσαι αν έχεις επιλέξει έναν κόσμο που δε σου ταιριάζει. Μήπως ο άλλος θα σου ταίριαζε? Δε το ξέρεις.
Εκνευρίζεσαι που θα φτάσεις και θα περιμένεις πάλι . Μέχρι τώρα είχες μάθει να σε περιμένουν, και δε μπορείς να το αποδεχτείς. Ίσως αυτές να είναι οι πιο σημάντικές σου εξετάσεις. Ίσως και όχι, αλλά δεν το ξέρεις ακόμα. Βλέπεις?... Πρέπει να περιμένεις πάλι...
Λες πως δεν αντέχεις να είσαι αόρατη. Πάλεψε για τη μορφή σου....Και θα δείς που την επόμενη φορά θα ξυπνήσεις και θα συνεχίσεις αυτό που άφησες όταν κοιμόσουν...
Dwight: I'll always love ya, baby. Gail: Always and never.
-Έφυγα οριστικά. Άφησα πίσω μου ανθρώπους που μπορεί και να μη ξαναδώ ποτέ καθώς και αυτόν που καλύτερα να μη ξαναδώ ποτέ. -Δηλαδή τέρμα? Τον άφησες? , ρώτησα. -Δεν ήταν εύκολο, αλλά κάποιες φορές ίσως αυτή η απόφαση να είναι η καλύτερη. Όχι γιατί δε τον θέλω άλλο ή γιατί δε μου φέρεται σωστά και με πληγώνει, αλλά γιατί μου καταστρέφει το παρελθόν μου. Τις σκέψεις μου... Ότι όμορφο ζούσα στο μυαλό μου μαζί του. -Γιατί τώρα και όχι τότε?... -Γιατί τώρα πιά δεν έχει απομείνει τίποτα που να θυμίζει το τότε... Γιατί τότε ακόμα χτυποκαρδούσα. Γιατί τότε μου μιλούσε ακόμα τρυφερά.. Μου έλεγε "Σ' αγαπάω".. Γιατί τότε, έπαιρνα την εκδίκησή μου. Μέχρι που έχασα τον έλεγχο... Ή εκείνος αναγεννήθηκε μέσα από τις στάχτες του... Και μάλλον βάλθηκε να με καταστρέψει.. Ίσως γιατί ήταν γραφτό να έχει εκείνος για πάντα το πάνω χέρι.. και απλά για κάποια στιγμή βρέθηκε αδύναμος. Μάλλον ναι. Έτσι ήταν. Τον γνωρισα τότε που ακόμα δεν είχα καταλάβει και δεν είχα προσδιορίσει τον εαυτό μου. Δε τον ερωτεύτηκα. Δεν ήταν ο τύπος μου. Εκείνος πάλι ήταν πολύ εγωιστής για να το δεχτεί. Και υπερέβαλε κάθε προσπάθεια για να με κερδίσει. Όταν τα κατάφερε, είχα χάσει το παιχνίδι οριστικά... -Και γιατί τώρα και όχι άυριο?... -Γιατί αυτό που έχουμε γίνει δεν αφήνει περιθώρια για το αύριο. Κάθε μέρα που περνάει μας κάνει χειρότερους. Γιατί έκείνος ξέρει τη δύναμή του, και εγώ τον έχω καταλάβει. Έχω μάθει να διαβάζω πίσω από τις λέξεις και τις πράξεις του. Ακόμα και από το βλέμμα του. Και δυστυχώς εμένα δε με βλέπω πουθενά.. υπάρχω μόνο τότε που θα αναρωτηθεί τί έγινα τόσο καιρό και με χάσει σαν κεκτημένο. Και αυτό, γλυκιά μου, μαυρίζει κάθε τι όμορφο που έχω μέσα μου για εκείνον. Αλλά και για αυτό που κάποτε ένοιωθα και μόνο που τον σκεφτόμουν... Ήταν πολύ όμορφο και μαγικό. Και γιαυτό τον άφησα...Για να παραμείνει. Άλλωστε το σκόρ θα είναι πάντα υπέρ του.... -Να βάλω επόμενο κομμάτι "Goodbye my lover" του James Blunt?.., τη ρώτησα, καθώς η Βερόνικα είχε έρθει από το studio που είχα εκπομπή και μου τα έλεγε... -Όχι γλυκιά μου..To "Supergirl" από Reamonn να βάλεις...
Έτσι και έγινε... Και φυσικά της το αφιέρωσα...Δε μιλήσαμε καθόλου όσο έπαιζε το κομμάτι..Είναι και δικό μου αγαπημένο. Μόνο την άκουσα να ψιθυρίζει όσο έπαιζε...
"...And then she'd say, it's Ok, I got lost on the way but I'm a supergirl, and supergirls don't cry. And then she'd say, it's alright, I got home late tast night, but I'm a supergirl, and supergirls just fly...."
Χαλαρά, την Κυριακή θα τρώμε τα νύχια μας πάλι από το άγχος τα τελευταία 5 λεπτά του αγώνα!! Τώρα που θα κερδίσουμε και την Ισπανία πρέπει να επισπέυσω και τα μαθήματα Ισπανικών μου, για να τους κοροιδεύω στη γλώσσα τους! Μέχρι την Κυριακή προλαβαίνω?? Χε,χε, ανεξάρτητα αποτελέσματος την Κυριακή εγώ δηλώνω περήφανα ότι έιμαι Ελληνίδα, και ας μην υπάρχει μετα σιγουριάς Ελλάδα μέχρι την Κυριακή απο τις φωτιές.... Και μια και είπα για φωτιές, ας μεταφέρω ένα κοινωνικό μήνυμα:Έ, και μιας και αρχίσαμε τα κοινωνικά μηνύματα, ας μεταφέρω και άλλο ένα με λίγο πιο χιουμοριστικό χαρακτήρα.... Αυτά. Αντε καλό Σαββατοκύριακο, και ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χθες το βράδυ, σχεδόν χαράματα με επισκέφτηκε η Βερόνικα. Μου είπε πως ήθελε να μου περιγράψει κάτι που της συνέβη. Της είπα να έρθει, αν και ήμουν πολύ κουρασμένη για συζητήσεις εκείνη την ώρα... Μου είπε: "Oχι, δε θα έρθω σπίτι σου, θα σε πάρω να πάμε μια βόλτα."
Καθώς ανεβαίναμε τη Συγγρού προς κέντρο, άρχισε να μου μιλάει.... Λοιπόν όπως ξέρεις, είσαι εδώ μαζί μου γιατί σου είπα πως θέλω να σου πω κάτι..Σου έχω πει για το Σεμπαστιάν, τον ελληνογάλλο φίλο μου, που μου μιλαγε στην αγγλία για την Αθήνα? Όχι δεν είναι συναισθηματικής φύσεως αυτό που θέλω να σου πω για εκείνον... Περάγαμε τόσα πολλά βράδια μαζί στο Λονδίνο κι εκείνος μου έλεγε πόσο πολύ θέλει να γυρίσει πίσω, στην Αθήνα.. κι εγώ με το μικρό μου μυαλό δε μπορούσα να το καταλάβω... Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, έμενε στο Παρίσι, στο Λονδίνο και μπορούσε να επιλέξει που να ζήσει κι όμως μου έλεγε πως θέλει να γυρίσει πίσω στην Αθήνα... Πως δεν υπάρχει τίποτα πιο ρομαντικό και όμορφο και ζωντανό συναίσθημα από αυτό που σου δημιουργείται όταν κάνεις βόλτες το καλοκαίρι στην Αθήνα τη νύχτα.. Την έχεις δική σου, μου έλεγε, μόνος σου. Και πάλι δε μπορούσα να τον καταλάβω... Βλέπαμε "Φτηνά Τσιγάρα" και μου έλεγε πως έβλεπε τον εαυτό του να πρωταγωνιστεί..Εγώ δεν μπορούσα να καταλάβω και πάλι.. ούτε ο σκηνοθέτης του έργου μου έδινε να καταλάβω... 'Οπως κι εσύ έτσι κι εγώ είμαι άνθρωπος της παραλίας, της παραλιακής. Και αυτό γιατί γυρίζαμε πίσω στην Αθήνα καλοκαίρια.. Από κέντρο, ούτε για ψώνια δε πηγαίναμε... Ξέρεις, η μόνη φορά που πήγα κέντρο και νύχτα ήταν μια φορά που ήμουν πιο μικρή και έφυγα από το σπίτι κατα τις 2.30 και πήρα κρυφά το αμάξι να συναντήσω ένα γκόμενο κάπου προς το Γαλάτσι, που δεν ήξερα καλά καλά πως να πάω.. και χάθηκα στα στενάκια.. Μίλησα με άντρες που ήταν από άλλες χώρες και δούλευαν στα φανάρια τα πρωινά, μίλησα και με άντρες που ήταν ντυμένοι γυναίκες, για να μπορέσω να φτάσω από εκεί που ήμουν στον προορισμό μου... Μου άρεσε αυτό. Σκεφτόμουν πως έιμαι ριψοκύδινος άνθρωπος, και πως αφού την έβγαλα καθαρή, ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία. Μετά, μεγαλώνοντας λίγο ακόμα, κατάλαβα πόσο επικύνδινο ήταν μια κοπελίτσα 20 χρονών να γυρναέι μόνη της στα στενά γύρω από την Ομόνοια, προσπαθώντας να βγει στην Πατησίων... Είπα μέσα μου τότε πως με είχε γοητεύσει η νύχτα..... Σήμερα κατάλαβα πως με είχε γοητεύσει η Αθήνα.. Και σήμερα θέλω να σου εξομολογηθώ πως εδώ θέλω να μείνω... Μου αρέσει το συναίσθημα αυτό. Είναι όπως μου το περιέγραφε ο Σεμπαστιάν..όπως την είχε δει εκείνος.. Να δες την κι εσύ....
Κοίταξα γύρω μου...Ήμασταν μέσα στο αυτοκίνητό της, ένας ανοιχτός παλιός σκαραβαίος... Κόκκινος. Της λέω "Σταμάτα. Σταμάτα τώρα θέλω να κατέβω...." Παρκάραμε στο Ζάππειο. Της λέω "Δείξε μου... Δείξε μου τί είδες και θέλεις να μείνεις....." Περπατήσαμε..Όλο το βράδυ.. Είχαμε την Αθήνα δική μας..Μόνες μας. Δε μιλούσαμε μεταξύ μας, όχι γιατί δεν θέλαμε αλλά γιατί δε χωρούσε καμμία συζήτηση σε αυτό που κάναμε. Δέν θελαμε κανέναν. Νοιώθαμε γεμάτες.. μα πάνω απο όλα, νοιώθαμε. Το πρωί με γύρισε σπίτι να κάνω ένα μπάνιο και να πάω στο γραφείο. Ανεβαίνοντας προς Αγια Παρασκευή παρόλη την κίνηση στο Καλλιμάρμαρο, είχα άλλη διάθεση. Σκεφτόμουν τον πατέρα μου που μου έλεγε Παρε τον φίλο σου παιδί μου και πηγαίνετε στο Λυκαβητό... Σήμερα μπαμπά...σήμερα. Take care. Vaggie
Μπορεί η Τζένη Καρέζη να το ρώταγε στον Αλέκο Αλεξανδράκη, για να επιβεβαιβεώσει την επιστροφή του από το Μεσολόγγι, εγώ όμως το ερωτώ για τον καημένο τον Αθηναίο εργαζόμενο... Η δουλειά μου από το σπίτι μου απέχει μια μεγάλη απόσταση με αποτέλεσμα να πρέπει να διανύσω όλη την Αθήνα για να φτάσω. Κατα συνέπεια για να κάνω την απόσταση απο Καλλιθέα- Αγια Παρασκευή ξεκινώ 8, 8 παρά από το σπίτι για να είμαι στις 9 εδώ. Όπως καταλαβαίνετε, ε ναι!!! Γκρινιάζω που πρέπει να ξυπνάω στις 6.45 για να πιάσω δουλειά στις 9. Είμαι ανθρωπός που έχει ερωτική σχέση με τον ύπνο και ΟΧΙ (!!!!) δε θέλω να χωρίσω. Τώρα λοιπόν τον πολύ ωραίο Αυγουστό, ο κόσμος πήγε διακοπές.. Όχι για πολύ καιρό, αλλά αυτές τις 10 εργάσιμες που ξύπναγα 8 παρα δέκα, ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος!!! Από σήμερα το πρωί όμως, αυτό το υπέροχο πρωινό ταξίδι μου προς τη δουλειά που διαρκούσε μόνο 15 λεπτά έλαβε τέλος. Και ερωτώ λοιπόν εγώ: Γυρίίίίίίίίίίίίίίσατε???????? Και αν ναι, ΓΙΑΤΙ????? Γιατί πρέπει εγώ τωρα κάθε πρωί να αντιμεπίζω την κατάσταση της φωτογραφίας στο Καλλιμάρμαρο (που δε ξέρω αν φαίνεται αλλά το φανάρι είναι πράσινο κι όμως είμαι ακόμα εδω και δε προβλέπεται να τσουλάει και γρήγορα το πράγμα..). Γιαυτό, φίλε οδηγέ, υπομονή.... Take care... Vaggie
το άσχετο του post: την φωτό την τραβηξα σήμερα το πρωί καθώς πήγαινα στη δουλειά.... Και πρέπει να καταλάβαινετε την αγανάκτησή μου αφου το post αυτό προηγήθηκε του post αφιερωμένο στις διακοπές μου....
Βλέπω μες στα μάτια σου πως βιάζεσαι να φύγεις και νομίζεις πίσω σου θ' αφήσεις ερημιά νιώθεις καταπίεση και θέλεις να ξεφύγεις κανείς δε σ' εμποδίζει φύγε μακριά
Κάτι γλέντια που θα κάνω απόψε κάτι γλέντια μέχρι τ' άλλο πρωί τα ποτήρια θα πάρουν φωτιά θα τα σπάσω απόψε κάτι γλέντια μέχρι τ' άλλο πρωί
Θα με ψάχνεις θα με ψάχνεις εγώ θα τρέχω στα νησιά χωρίς εσένα πια θα με ψάχνεις θα με ψάχνεις
εγώ θα κάνω διακοπές ενώ εσύ θα κλαις
Βλέπω μες στα μάτια σου πως μ' έχεις ξεπεράσει και νομίζεις πως εγώ πικρά θα πληγωθώ απ' το μυαλό σου μάτια μου ποτέ να μην περάσει πως όταν φύγεις θα πεθάνω θα χαθώ
Σε λίγες ώρες φέυγουμε για άλλη γη, για άλλα μέρη.... Μαζί. Κι ας λεει άλλα το τραγουδάκι. Υπάρχει γιατί απλά μας αρέσει.. Καλημέρα. Vaggie
Απλά, για μια ακόμα φορά ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου άρεσε... Η φωτογραφία με παραπέμπει στο Closer, και ίσως για αυτό να μου άρεσε τόσο. Καλές διακοπές και καλά ξενύχτια. Take care, Vaggie το άσχετο του post:η προέλευση της φωτογραφίας βρίσκεται εδώ
Κοριτσάκι μου, Μαθαίνω τα νέα σου και παρακολουθώ τη ζωή σου. Χαίρομαι για σένα. Για την πρόοδο σου και τις επιτυχίες σου. Καθώς σε ξέρω, είμαι σίγουρος πως θα νοιώθεις κι εσύ ικανοποιημένη για ότι έχεις καταφέρει. Χωρίς εμένα, το ξέρω, αλλά με τη σκέψη μου. Και σε ευχαριστώ που καθημερινά με επισκέπτεσαι με τη δική σου... Όμως είναι κάτι για το οποίο πρέπει να σου μιλήσω, γιατί ξέρω πως θα με ακούσεις. Δεν έχω γίνει πιο σοφός τώρα, ούτε πιο έξυπνος. Ο ίδιος είμαι. Όμως ξέρεις πως είμαστε ίδιοι. Γιαυτό θα με ακούσεις. Νοιώθω πως είσαι παγωμένη και σκληρή, και δε μπορώ να σε αφήσω να είσαι έτσι. Όχι μάζί μου, με όλους τους άλλους. Ξέρω πως έχεις πονέσει και γιαυτό προστατεύεις την καρδιά σου, να μην ξαναπληγωθείς. Και ας μη το παραδέχεσαι. Ζεις επιφανειακά και χωρίς συναισθήματα. Δε τα αφήνεις να δημιοργηθούν, τα σκοτώνεις... Εσύ πιστεύεις πως στα σκότωσαν, και πως άλλοι ευθύνονται γιαυτό. Ίσως κάποιες φορές να κατηγορείς κι εμένα. Δίκιο έχεις. Σε κάθε περίπτωση. Έγινες πεζή, χωρίς να σε αγγίζουν οι πανσέληνοι και τα αστέρια, τα δείπνα με κεριά ή η σοκολάτα που σου έφερε από την άλλη άκρη του κόσμου. Έχεις παγώσει και όλα σου φαίνονται αστεία. Μα το πιο τρομακτικό είναι πως σου φαίνονται γελοία. Είσαι νέα και φοβάμαι πως έτσι γερνάς την ψυχή σου. Μη κάνεις τα ίδια λάθη με μένα. Ζήσε τη ζωή σου, δίνοντάς της νόημα. Νόημα στην κάθε μέρα. Να τη χαίρεσαι, και το βράδυ, όταν κλείνεις τα μάτια να την ξαναζείς χαρούμενη και όχι να γκρινιάζεις να περάσουν οι ώρες ώστε να έρθει η επόμενη, γιατί απο αυτή που διανύεις δεν έχεις τίποτα να περιμένεις... Άκουσε με, έχεις πάρει αγάπη, μάθε να τη δίνεις κι εσύ, σωστά. Μη σκληραίνεις άλλο... Και μη τρομάζεις απένατι σε αυτό που έρχεται.....για καλό θα είναι. Να προσέχεις και σκέψου τα. Σε φιλώ γλυκά....
Αν δεν είναι Steven, πάλι καλά... Αν πάλι είναι, μήπως να ψαχνόσασταν και λίγο?!?!?!?!.... Τα σχόλια δικά σας! Τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς στα παιδιά από το Holloway... Ξέρουν αυτοι. Take care Vaggie
Το ασχετο του post: Sugarούλα, για να διαβάσεις τι λέει στον τοίχο κάνε κλίκ στην εικόνα, μεγαλώνει.
Είχα πάει cinema να δω ένα έργο που ούτε καν θυμάμαι ποιό ήταν, και έχω κολλήσει στον trailer του Miami Vice.... που ακούγεται αυτό το κομμάτι...
Η ταινία είναι ήδη Ι must see καθώς είναι μεταφορά της ομώνυμης τηλεοπτικής σειράς, με πρωταγωνιστές τους Colin Farrell και Jamie Fox (οπότε καλύπτει όλα τα γούστα ;-) )
το άσχετο του post: εμένα το clipaki με ταξιδεύει πολύ προς Λονδίνο μεριά, εσένα?
Aκούσατε ακούσατε.... Έχουμε καινούριο feature στο interface του blog!! Στο δεξί μέρος της σελίδας, κάτω από τα προτεινόμενα links, θα βρίσκετε καθημερινά και μια καινούρια έκφραση στα Ισπανικά, στηριζόμενη στην καινούρια λέξη που θα μαθαίνετε κάθε μέρα. Εγώ πάντως δε θα σταματήσω στη μία λέξη τη μέρα.. Ξεκινώ κανονικά μαθήματα. Προσπαθώ να βρώ να σας παραθέσω το El corazon από Arno Elias κανονικά στη σελίδα μου.. Tι κομματάρα που είναι.... To μόνο που μπορώ να κάνω είναι να το ανεβάσω κάπου και να το τραβήξετε.. Αν δε το ξέρετe το κομμάτι, πάρτε το. Όπως θα έλεγε και ένας φίλος μου, είναι πολύ sensual, χε,χε!... Εγώ πάλι θα έλεγα πως είναι κλασσικό κομμάτι εκπομπής..(γιατί κάποτε κάναμε και ραδιόφωνο...) Εl corazon λοιπόν.. και για να μαθαίνουμε, ελληνιστί Η καρδιά Καλή ακρόαση....
το άσχετο του post: το ξέρω οτι στον τίτλο το πρώτο θαυμαστικό μπαίνει ανάποδα!
Μη το πείς γιατί είναι πρωί και ενώ προόριζα να γράψω πάλι ένα πεζό, και ενδεχομένως κυνικό κειμενάκι, μαζί με μένα ξύπνησαν και οι ευαισθησίες μου... Δε θα μιλήσω για χαμένες αγάπες, ουτε καν για ξαναζεσταμένες... Ούτε για πικάντικους έρωτες, και μυστηριώδης νύχτες... Ούτε για ζευγαράκια που χορεύουν στην παραλία κάτω από το φως του φεγγαριού, ούτε και για αυτά που γεννιούνται στο μπαράκι, πάνω στη θάλασσα που όλοι πίνουν ρούμι και γελάνε με την καρδιά τους, και κοιτάζουν τον ουρανό με τα αστέρια, μετράνε μερικά και λένε από μεσά τους "μάλλον μου αρέσει πολύ... περνάω πολύ όμορφα σήμερα.." και όταν κατεβάσουν το κεφάλι, ρίχνουν μια ματιά όλο νόημα στο πλάσμα που αναφέρονταν οι σκέψεις... Όχι λοιπόν, ούτε γιαυτό θα μιλήσω αλλά ούτε και για την χαρά της επιτυχίας και της δόξας και όλου αυτού του όμορφου συναισθήματος που σε διακατέχει όταν προσπάθησες πολύ για κάτι και τελικά τα κατάφερες.. Θα μιλήσω για τη ζωη και την ομορφιά της, και για τις στιγμές της που κλέβουν την παράσταση... και όχι μόνο γιαυτές αξίζει να ζούμε, αλλά και αυτές αξίζει να θυμόμαστε, να τις κρατάμε καλά φυλαγμένες στο κουτί με τις αναμνήσεις, να ανατρέχουμε σε αυτές σε κάθε δυσκολία και την ομορφαίνουμε, να την χρωματίζουμε με χρώματα που ακόμα κι αν ξεθωριάσουν από το χρόνο, παραμένουν χρώματα...και ίσως καμμιά φορά είναι και πιο όμορφα..πιο ζεστά..πιο τρυφερά...γιατι αυτές δίνουν νόημα στην κάθε μέρα μας και κίνητρο για όρεξη και καλή διάθεση... Μάλλον είναι χιλιοειπωμένο το παραπάνω main point, αλλά καλό είναι καμμιά φορά και να το θυμόμαστε... και σαν task ημέρας σας βάζω να σκεφτείτε τις 5 καλύτερες στιγμές της χρονιάς που πέρασε (αντε..της χειμερινής σαιζόν-ακαδημαικής χρονιας!). Αν βρείτε παραπάνω από 5, παρακαλώ να φροντίσετε να είμαι μέσα τουλάχιστον σε μία από τις πολλές και να μου το πείτε! Αν δε μπορείτε να βρείτε ούτε 5... τότε βάλτε και κανένα παγάκι στο ποτήρι με το νερό, μπας και ανέβει η στάθμη του, γιατί δεν είναι μισοάδειο. Οι στιγμές είναι μπροστά σας, αν δε τις βρίσκετε λάθος εκτίμηση κάνετε... Και αν μετά από αυτό συνεχίζετε να μη βρίσκετε 5, θα έρθω από εκεί να σας κάνω μια απόπειρα δολοφονίας για να περάσουν μπροστά από τα μάτια σας... Γιατί τρόποι υπάρχουν.... φαντασία να υπάρχει... Αντε καλές διακοπές... και γεμίστε στιγμές!!!!!!!!!!!!!!..... Οχι τίποτα άλλο, να 'χουμε να λέμε... χιχι! Take care! Vaggie
Έψαχνα να βρώ μια εικόνα στο google, για το post μου Συ-ΣΚΕΨΕΙΣ και βρήκα ανάμεσα από πολλές εικόνες και αυτή. Δεν ξέρω ποιός την έφτιαξε... Μου άρεσε όμως... Πολύ... και τη μοιράζομαι μαζί σας... Take care... Vaggie
το άσχετο του post: γιατί όταν τελειώνουν τα λεφτά μένει τόσος πολύς μήνας???
Και αφού σας έχω κουράσει με τις γκρίνιες μου, δε σας λέω που θα με βρείτε το 5ημερο του 15Αύγουστου, για να με μισήσετε ακόμα περισσότερο!! Σας δείχνω όμως... και κάθε φθόνος δεκτός...χι,χι,χι,χι,χι.... Για να μάθω εσείς πως θα περάσετε το καλοκαιράκι σας..... Take care, Vaggie
το άσχετο του post: Baila, baila morena, bajo esta luna llena....oooo baila...under the moonlight...yeah yeah yeah!!!!!!!!!!
Πως να τον ηρεμίσω εγώ τώρα τον θυμό μου. Τελικά βρήκα τι μου φταίει και δεν είμαι στα καλύτερα μου. Περιμένω εδώ και ένα μήνα τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις για το μεταπτυχιακό. Κι ενώ,εντάξει πιστεύω πως τα έχω πάει καλά, αλλά όπως και να το κάνεις ένα αγχος το έχω και μάλιστα μεγάλο. Και αυτοί απο το πανεπιστήμιο απο βδομάδα σε βδομάδα μας το πάνε... Και εκεί που περιμένεις το email με τα αποτελέσματα, βλέπεις email από τον Chez (υπέυθυνος προγράμματος σπουδών) με τίτλο Exam results και λές ΝΑ ΤΟ!!! Και εκεί που είσαι μέσα στον πανικό να το διαβάσεις και έχεις περάσει στην ψυχολογική οδύνη του: ΟΤΙ ΕΊΝΑΙ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΟΙΤΆΩ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΒΟΗΘΟΣ το ανοίγω και τι βλέπω???? "The exam results will be delayed for one or two more weeks"... και λυποθυμώ! Μου φαίνεται θα λέβουν κανένα γράμμα σαν της εικόνας....ΕΕΕΕ ΜΑ!!! Τους χρειάζεται! Αυτά. Εξοργίστηκα πάλι..άντε τωρα να κάνω εγώ risk assessment. OYF! Άντε φιλιά..
το άσχετο του post: Παράκληση προς όλους τους ραδιοφωνικούς παραγωγούς της πρωινής αθηναικής ζώνης (για εκτός αθηνών δε ξέρω τι γίνεται). Μετά τον Αύγουστο έχουμε Σ-Ε-Π-Τ-Ε-Μ-Β-Ρ-Η και όχι ΣΕΜΤΕΒΡΗ!! Έλεος δλδ, είστε κ στον αέρα.....
Λοιπόν γενικά πιστεύω πως ένα ωραίο video clip κάνει και το πιο αδιάφορο τραγούδι ελκυστικό.... Τώρα άμα και το τραγούδι είναι από μόνο του ωραίο, έχουμε ενά χάρμα οφθαλμών αλλά και οργάνων ακοής! Η συγκεκριμένη λοιπόν αρτίστα, μεταμοργώνει ένα ενδιαφέρον τραγουδάκι σε τέχνη αφού η ίδια είναι τόσο εκφραστική και έχει τόσο έντονο βλέμμα που καταλαβαίνεις τι θέλει να πει χωρίς να ξέρεις ισπανικά...
Παραθέτουμε και την αγγλική μετάφραση του τραγουδιού f.y.i (for your information): You appeared one night cold, with scent to dirty tobacco and to gin the fear already crossed to me while it crossed the deditos after the door. As a child handsome carita Tu has been eaten it the time by your veins, and your machista insecurity is reflected every day in my lagrimitas. Once again not please that I am tired and I cannot with the heart. Once again not my love please, you do not shout that the children sleep. Once again not please that I am tired and I cannot with the heart. Once again not my love please, you do not shout that the children sleep. I am going to return to me as the fire I am going to burn your steel fist and morao of my cheeks it leaves the value to receive the wounds to me. Bad, bad, bad you are is not damaged who is wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women Bad, bad, bad you are is not damaged who are wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women. The day is gray when your you are, and the sun returns to leave when you go away and the penita of my heart I have it to swallow with the furnace. my carita of pretty girl has been aged in silence. whenever you say puta to me becomes your smaller brain. Once again not please that I am cansaa and I cannot with the heart. Once again my love please, you do not shout that the children sleep Once again not please that I am tired and I cannot with the heart. Once again not my love please, you do not shout that the children sleep. I am going to return to me as the fire I am going to burn your steel fist and morao of my cheeks it leaves the value to receive the wounds to me. Bad, bad, bad you are is not damaged who is wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women Bad, bad, bad you are is not damaged who are wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women. I am going to return to me as the fire I am going to burn your steel fist and morao of my cheeks it leaves the value to receive the wounds to me. Bad, bad, bad you are is not damaged who is wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women Bad, bad, bad you are is not damaged who are wanted, nonidiot, silly, idiot you are you do not think better than the women. bad, bad you are, bad you are, because you want… bad, bad you are… you do not scream to me, that hurts to me… is weak and is bad, and do not think better than I nor than nobody… and now I smoke a cigarrito and I throw the smoke to you in the small heart… because, bad bad are, bad, bad you… you are,… bad, yes bad you are,… bad, always bad you are…
το άσχετο του post: αν ήμουν άντρας θα είχα πάθει πολυ έρωτα με την κυρία...αλλά δεν είμαι!
Και μετά από πολύ καιρό γκρίνιας και μιζέριας οτι τίποτα δε σου πάει καλά, έρχεται αυτή η ένδοξη περίοδος της ζωής σου, που σου χαμογελά η τύχη και ξαφνικά όλα αυτά που έλεγες τύπου "Εντάξει, δε ζητάω να κερδίσω και το τζοκερ, αλλά 4 αγώνες έπαιξα στο στοίχημα τόσο δύσκολο είναι να μου κάτσουν?!" γίνονται υπερπραγματικότητα και όχι μόνο τους 4 αγώνες πιάνεις αλλά και τους 24 και τα "ημίχρονα - τελικά" και δε μπορείς να το πιστέψεις, και εκείνη την πρόσκληση για δείπνο που ήθελες από τον τύπο που βλεφαριάζεις κάθε πρωί στο απέναντι κτίριο, και αναγνώριση της δουλειάς σου, και ότι ότι ότι ζητούσες, έτσι για πλάκα, σου συμβαίνει. Αλλά εσύ, για κάποιο λόγο, δεν είσαι ευτυχισμένη. Take care, Vaggie
το άσχετο του post: δε παίζω στοίχημα, απλά ένα παράδειγμα ήταν για να καταλάβουν την ψυχοσύνθεση και οι αρσενικοί αναγνώστες...
Και δε μιλάω για το γνωστό Ανδρέα ( τον Παπανδρέου) αλλά τον άγνωστο πλυν όμως ευφυέστατο! Ξέρω ξέρω... "Είμαστε άνθρωποι με φιλοδοξίες για καριέρρα" γιαυτό.. "Δε ζηλεύουμε αυτούς που τώρα είναι στις παραλίες γιατί είναι αργόσχολοι ενω εμείς δουλεύουμε και είμαστε δημιουργικοί"... ποιός τα λέει αυτά ήθελα να 'ξερα, και ποιός μπορεί να τα πιστεύει.... Γιαυτό, πες τα μπας και ξυπνήσουμε και εμείς που αντί να ακολουθούμε τα απλά κάνουμε τη ζωή μας πιο δύσκολη με εταιρίες, δουλειές, υπερωρίες.... Ξερώ ξέρω..καλή αρχή μου, αλλά καλοκαιριάτικα??? Γιαυτό αντιδρώ. Το χειμώνα θα μου περάσει... Μεχρι τότε.... Vamos a la playa!!! και στο la isla bonita!!!
το άσχετο του post: αν αυτή την εποχή κάνει έξω κρύο-μέσα fujitsou που μπορεί να βρίσκεσαι??
Μια φορά κι έναν καιρό..... Ήταν ένα κορίτσι και ήταν και ένα αγόρι. Κάποτε ήταν εραστές. Τους ένωνε μόνο η έλξη που υπήρχε ανάμεσα τους. 'Ενα βλέμμα ήταν αρκετό να πυροδοτήσει την ατμόσφαιρα. Σε διαφορετικές φάσεις ο ένας ήθελε και κάτι παραπάνω από τον άλλο, αλλά ακριβώς επειδή ήταν διαφορετικές φάσεις ποτέ δεν ήταν πραγματικο ζευγάρι, με αποτέλεσμα να μαλώνουν. Δεν ήταν τίποτα άλλο, παρα μόνον εραστές. Υπήρχε όμως ο ένας στη ζωη του άλλου από πάντα.. Ίσως κάποτε να αγαπήθηκαν.. Μάλλον έτσι έγινε...μετά από τόσα χρόνια ο ένας έμαθε τον άλλο.. και δυστυχώς έμαθε και να τον μοιράζεται... Άλλες φορές αυτό πείραζε τον ένα άλλες τον άλλο και κάποιες φορές και το τρίτο πρόσωπο... Αποφάσισαν πως δεν έχει νόημα όλο αυτό, πως έιναι ένα παιδικό πείσμα, μια συνήθεια που πρέπει να κόψουν.. Μετά από πολλές αποτυχημένες απόπειρες να βγεί ο ένας από τη ζωή του άλλου, τώρα προσπαθούν να είναι φίλοι. Αν και υπάρχει ηλεκτρισμός ανάμεσά τους, πνίγεται γιατί πρυτανεύει η λογική, και από το να μη μιλάνε από εγωισμό μετά από κάθε καυτό συμβάν, προτιμούν να μιλάνε που και που με τα νεα τους, παραλείποντας κάθε τι ερωτικό αναμεσά τους... Καμμιά φορά, ενας εκ των δύο λυγίζει και αφήνει ενα μήνυμα στον άλλο θυμίζοντάς του πόσο όμορφα περνούν μαζί, υπονοόντας καθαρά οτί του έχει λείψει ότι έντονο μπορεί να του προσφέρει ο άλλος... Αλλά κανείς δεν επιμένει. Αλλάζουν θέμα και οι δύο. Στα πλαίσια της μετατροπής της σχέσης τους σε φιλική, ο ένας εκ των δυο καλεί τον άλλο στο σπίτι του για να δούν ταινία. Έχουν να τα πούν πολύ καιρο. Βλέπουν την αγαπημένη της ταινία. Εκείνη ίσως μέσα της να είχε φανταστεί να τη δει μαζί του πολλές φορές, μα ποτέ δε γινόταν πραγματικότητα τότε. Το θεωρούσε κάτι ρομαντικό για να το ζητήσει. Έπρεπε να είναι η σχέση τους ότιδήποτε άλλο παρά αυτό που θα τους οδηγούσε στο να είναι μαζί... Τώρα είναι εκεί, μαζί, και τη βλέπουν... Μα τώρα πρέπει να είναι φίλοι... Η ταινία τελείωσε. Όπως και τότε έτσι και τώρα. Τίποτα ρομαντικό μεταξύ τους, μόνο που τώρα για άλλους λόγους... Έίναι φίλοι. Εκείνος είναι αμήχανος, και γίνεται εριστικός. Εκείνη τον καταλαβαίνει. Τον ξέρει. Τον χαλαρώνει με αστεία δικά τους..απο παλιά... Κοιμούνται στο ίδιο κρεββάτι γιατί είναι αργά να γυρίσει πίσω. Κοιμούνται σαν αδέρφια. Επιτέλους τα κατάφεραν.... Είναι φίλοι.... Είναι??... Δεν ήθελε κανείς ή δε τόλμησε κανείς? Άραγε θα έπρεπε να το μάθουν αυτό. Αν τέλειωσε ή αν ακόμα υπάρχει κάτι..... Συνεχίζουν να είναι το ίδιο φίλοι για ένα χρόνο... Κάπου χάνονται μετά ξαναβρίσκονται... Όχι συχνά αλλά το ίδιο οικεία... Κάποιες φορές εκείνος της λέει πως τη σκέφτεται...κάποιες φορές εκείνη... Σε κάθε περίπτωση υπάρχει ανταπόκριση.. Στα λόγια. Κανείς τους δε τολμά να το ξαναξεκινήσει.. Μπορεί ο άλλος να μη θέλει.. και αυτό τον τρομάζει. Μπορεί να θέλει όμως. Και αυτό τον τρομάζει... Νομίζουν πως έχουν βρεί μια ισορροπία στα πράγματα... Και προσπαθούν να ζήσουν έτσι... Μεσά από άλλες αγκαλιές...Οι οποίες τους αγγίζουν και στην καρδιά αλλά και στο κορμί... Αλλά ο ένας πάντα, αν χαθέι με τον άλλο για καιρό τον ψάχνει. Και μόλις τον βρεί, του κάνει αισθητή τη σκέψη και την παρουσία του. Στα λόγια. Στις υποθετικές περιστάσεις... Τον κάνει να τα ζει με το μυαλό του.. σαν να τα ζει πραγματικά. Αυτή είναι η δύναμή τους. Αυτό ασκεί ο ένας στον άλλο. Την παρουσία του στη σκέψη και στη φαντασία του άλλου. Ίσως καμμιά φορά και στα όνειρά του... Η παραπάνω ιστορία είναι ένα παραμύθι.. Σαν παραμύθι δεν είναι αληθινή... Αν ήταν πως θα ήθελες να τελειώσει....? Κι αν ήταν αληθινή πως θα ήταν το παραμυθένιο τέλος της?.... Πολλές σκέψεις ε?..... Έτσι έιναι...... Take care...
"..Γι αυτό είναι σημαντικό να αποδεσμευόμαστε από κάποια πράγματα. Να τα αφήνουμε. Να λυτρωνόμαστε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι κανείς δε παίζει με σημαδεμένη τράπουλα, μερικές φορές κερδίζουμε και μερικές χάνουμε. Μην ελπίζετε να σας δώσουν κάτι πίσω, να αναγνωρίσουν τις προσπάθειές σας, να ανακαλύψουν τη μεγαλοφυϊα σας. Κλείστε την πόρτα, αλλάξτε δίσκο, καθαρίστε το σπίτι σας, τινάξτε τη σκόνη. Σταματήστε να είστε αυτός που ήσασταν και μεταμορφωθείτε σε αυτόν που είστε..."
Paulo Coelho, Zahir
το άσχετο του post : ευχαριστώ πολύ τα παιδιά εδώ, που με αντέχουν και με προσέχουν.....
Αυτη τη φορά δεν έχει άσχετο, αλλά σχετικό του post. Ο δημιουργός του παραπάνω, είναι ο John Tenasco. Δε ξερω αν θεωρείται γνωστός και θα έπρεπε να τον ξέρω, αλλά τώρα που τον έμαθα, θα τον θεωρώ απο τους αγαπημένους μου.Εδώ είναι η σελίδα του. Πηγαίνετε στο gallery και απλά...ENJOY!!
Ζητώ συγγνώμη από τους αναγνώστες μου για την απουσία μου στο Blog, αλλά βρίσκομαι εν όψι εξεταστικής...Το παραπάνω το αφιερώνω σε μένα και σε όλους τους συμπάσχοντες συμφοιτητές μου, που η ζωή τους τους τελευταίους μήνες έχει μόνο 2 modes of operation (άτσακαι η crypto μου!)..Το sleeping mode και το studying mode, που όπως πολύ σοφά είπε και ο Νικολάκης προχθές: ''Tι ρωτάς και ξαναρωτάς τι ώρα είναι..αφού η ζωή μας έχει τώρα μόνο δύο ώρες, την ώρα που κοιμάσαι και την ώρα που δε κοιμάσαι αλλά διαβάζεις.." 'Αντε και καλά μας αποτελέσματα... Take Care.
Το άσχετο του post: είναι ο τίτλος του!!..που αυτό που ήθελα να πώ είναι πως ενώ έξω είναι κατακαλόκαιρο, μέσα κάνει τόσο διάβασμα που δε το απολαμβάνεις... Άρα...μου κάνει πλάκα ο Θεός... (εμένα και του Μπάγιεβιτς - για όσους κατάλαβαν...)
Βρε Σάκη αγάπη μου... Το παραδέχομαι το λάθος μου..ναι δεν ήμουν Ρουβίτσα όταν έπρεπε και έγινα στα γεράματα (ουδέν σχόλιο περί τούτου)...Σου δικαιολόγησα και τα μακαρόνια με τον κιμά και το μαλλί χαίτη και όλα τα θεωρώ πλέον χαριτωμένα, γιατί ήσουν νέος και άμαθος...Ακόμα και όταν μεγάλωσες εγώ φώναζα σαν την τρελλή Shake it και ας μη μου άρεσε το τραγούδι, καθώς και δεν άφηνα κανέναν να γελάσει με την τούμπα σου στην τελετή λήξης!..Τη δε εμφάνισή σου τότε με τη φούστα την είχα αποθεώσει στον κύκλο μου σαν τρομερό στυλιστικό επιχείρημα, πάντα υπέρ σου! Ώμως γλυκιέ μου...υπέπεσες σε τρομερό σφάλμα..."Δε παίρνω τα μάτια σου απο σένα, δε παίρνω τη σκέψη μου απο σένα" το " Can't take my eyes of you, cant take my mind of you.." Ειλικρινά δηλαδή, επειδή δε το πρόσεξα, το τραγούδι πως το λέτε: η κόρη του Μπλόουερ??(The Blower's Daughter) Το Closer το έχεις δει?.. ΝΑΙ??.. Και πως τόλμησες βρε αγόρι μου να πείς ναι σε αυτή την καλλιτεχνική μεταφορά - εκτέλεση??... Δε λέω, σου πάνε αυτά τα τραγουδάκια, αλλά αυτό ήταν λάθος σου... Ενδεχομένως να είμαι τόσο αιχμηρή, γιατί το Closer είναι στο σύνολό του ταινιάρα για μένα, και μαζί με το τραγούδι αυτό λέμε Hello stranger..και υποκλινόμαστε...Αν είναι έτσι, mon Sakis, θα καταλάβω το λάθος μου και θα ζητήσω συγγνώμη :-) Ευτυχώς δηλαδή που πρόλαβε ο Τουρνάς και είπε "Oμορφη είσαι όμορφη..και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα.." γιατί θα ακούγαμε και την ελληνική version του You're beautiful του James Blunt, το οποίο ξαχειμωνιάσαμε και ακόμα παίζει..Σταματάω μη βάζω και ιδέες..O.M.G. δηλαδη!!! Αυτά. Take care.
Λοπόν αγαπητοί φίλοι πρέπει να σας πω ότι έχω βαρεθεί να ακούω το εξής αστείο πια με το όνομά μου: " Και από που βγαίνει το Βάγγη, από το Μάγκι?!..Χαχα!!" Ναι χαχα..πολύ αστείο, μπράβο! Ε, λοιπόν καιρός να σταματήσει αυτό το αστείο και να μάθετε οτί το Βάγγη βγαίνει απο το Ευαγγελία, και γιορτάζω 25 Μαρτίου και όχι κάθε πρωτοχρονία!! (γιατί έχω ακούσει να μου λένε ότι βγαίνει και από το Βασιλική!!)
Και μια και 25 Μαρτίου ήταν την προηγούμενη βδομάδα, σας παραθέτω φωτό από το πώς τα πέρασα!! ; )(επλίζω ο πρόλογος να σας έπεισε...)
Στις 25 το βράδυ μαζευτήκαμε κουζίνα να φάμε και να πιούμε και ναχορέψουμε που λέει και το άσμα.. Για όσους αναρωτήθηκαν αν πέτυχαν τα μπισκότα, μια εικόνα=χίλιες λέξεις! Παρακαλώ παρατηρήστε υπόδημα Κοτέ...Νο comments...Πρέπει βέβαια να αναφέρω ότι ο καλύτερος τρόπος για να σωθώ (βλ. Η νύχτα μου με τον Κοτέ) ήταν να γίνουμε φίλοι και τώρα πρέπει να παραδεχτώ ότι έιναι φοβερό άτομο!! my respects λοιπόν, (αν και παραμένει psycho)... Τα αυτά από μένα, Take care...
Tο άσχετο του post: Remember Remember the 5th of November....
Kαλημέρα σας.. Σήμερα ξύπνησα με μια κάπως διαφορετική διάθεση... Η νοσταλγία και η κούραση παραμένουν αλλά σήμερα άνοιξα τα μάτια μου και στο δωμάτιο είχε φως... Έμπαινε κρυφά μέσα από τις κουρτίνες... Ξανακλείνω τα μάτια μου και χαμογελάω...Σκέφτομαι πως σήμερα είναι μια διαφορετική μέρα...και σηκώνομαι..ανοίγω τις κουρτίνες και το δωμάτιό μου πλημμυρίζει απο φως... Πρώτες σκέψεις??..."Κουζίνα-Φραπεδάκι-ΤΩΡΑ!!" Στο δρόμο προς την κουζίνα θυμάμαι τα πιάτα και απο χθές και ψιλοπέφτω...αλλά η μαγεία συνεχίζεται!... Μπαίνω στην κουζίνα και ήταν όλα πλυμμένα!..Θαύμα, δεν ήταν.... Ήταν όμως ένας ακόμα λόγος να χαμογελάσω!... Έφτιαξα τον περιποιημένο σκέτο με γάλα, και παρόλο που ήξερα ότι με περίμενε το Internet law στο δωμάτιο, ήθελα να απολαύσω τη στιγμή που μου ήταν γνώριμη...Να διαβάζω, πάντα με φραπεδάκι τέτοιες μέρες, και να με τυφλώνει ο ήλιος...να κοιτάζω έξω το γαλάζιο του ουρανού και να χαμογελάω... Βάζω μουσικούλα...κάθομαι στο γραφείο, ανοίγω τις σημειώσεις, κοιτάζω στον καθρέφτη και μου κλείνω το μάτι.. Αν η ζωή μας είναι μόνο στιγμές...αυτή θέλω να τη ζήσω! Enjoy!
Το άσχετο του post: πως η madonna εκανε επιτυχία ένα τραγούδι που λέει: time goes by so slowly, ενώ όλοι παραπονιόμαστε ότι δε μας φτάνει ο χρόνος...δε μπορώ να το καταλάβω!!?!?!?!...
Και θα μου πείς εσύ, ο έξυπνος αναγνώστης μου: " Καλά, κι εσύ που το κατάλαβες, εκεί που είσαι?" Εμ, εδώ σε θέλω!..Γιατί την άνοιξη δεν ανθίζουν μόνο τα λουλούδια αλλά ζουζουνίζουν και τα ζωντανά!..Και αγαπητέ μου αναγνώστη έτσι μου μύρισε εμένα η άνοιξη! Παντού ακούω για τα ερωτικά ζητήματα του κόσμου (που όπως λέει κ ένας γνωστός μου "Πω ρε π****η, όλοι γκομενικά έχουν!"). Δε ξέρω για εκεί που βρίσκεσαι εσύ που διαβάζεις ,αλλά εδώ γίνεται χαμός! Κάθε μέρα μαθαίνω και ένα καινούριο! Πρέπει οποσδήποτε να αναφέρω και το ανεπανάληπτο: μέχρι και ο Κοτέ μου λέει χθές στην κουζίνα ότι έχει καημούς γιατί τα είχε λέει με μια Japanese-Taiwanese κοπέλα, για 2 χρόνια και την χώρισε γιατί λέει έπρεπε να έρθει εδω για ΜΒΑ..και έμαθε οτι τώρα αυτή τα έχει με άλλον! Και λέω εγώ: Με τι μούτρα κυρία μου, μου στεναχωρείς τον Κοτέ?..Εμένα δε με σκέφτεσαι??..Έτσι και αγριέψει πάλι πώς θα πηγαίνω εγώ για νερό τα βράδια?? Θέλεις να πάθω αφυδάτωση εν όψι εξεταστικής??? Τελοσπάντων, εγώ είμαι γεναίο κορίτσι! Εμ το άλλο που το πάς? Που και να θέλεις να αγιάσεις δε μπορείς! Και σου λέει χριστιανέ μου το κορίτσι! Δε θέλει! Έχει σχέση, και τη σέβεται.. Και σε αυτό τα αρσενικά εδω ξέρετε πως αντιδρούν?? Αδιαφορουν! Ρε λες και δε τους το είπες! Έχω ακούσει λοιπόν τις εξής αξιοσημείωτες αντιδράσεις:
Όχι, δε την αγαπάς τη σχέση σου, εμένα αγαπάς! Όπως σε αγαπάω και εγώ (που πρόλαβες να μας αγαπήσεις κιόλας χριστιανέ μου!). Και θε θα σταματήσω να στο λέω μέχρι να το καταλάβεις οτι με αγαπάς και εσύ και να μου το πείς!
Τί?? Δε με αγαπάς??? Θα αυτοκτονήσω. Φέυγω τώρα. Παω. Να αυτοκτονήσω παω λεω.. Μ'ακούς??..Παω εγω τώρα..(ναι μη ξεχάσες να μας πεις και αν πέτυχε μετά!)
Έχεις σχέση ε?..και δε μπορείς γιατί τη σέβεσαι??...Μα αυτό δεν είναι θέμα σεβασμου!!!! [RESPECT]
Οι παραπάνω αντιδράσεις ήταν από αρσενικά των παρακάτω εθνικοτήτων: Αγγλία, Βραζιλία, Συρία. Τα δίνω με ανακατεμένη σειρά. Quiz του blog: βρες ποιός είπε τι!
Γιαυτό σου λέω, έχουμε πάθει "τύφλωση" μου φαίνεται!! Για άντε να συνέλθουμε!!! Ελπίζω να μην έχεις κολλήσει κ εσύ από τον παραπάνω " ιο" αγαπητέ αναγνώστη...Δε λέει... Take care.
To άσχετο του post: τελικά το email, τι type of contact είναι? fast communication, ή Postal rule?
Αυτός είναι ο Κοτέ, και σας τον δείχνω για να φύγουν ΟΛΕΣ οι πονηρές σκέψεις απο το μυαλό!
Το ρίσκο όταν αποφασίσεις να μείνεις σε εστία στο εξωτερικό είναι οτι δε ξέρεις τι σόι συγκάτοικους θα έχεις...Ευτυχώς οι δικοί μου είναι ήσυχοι...Μόνο. Αν εξαιρέσεις το Μητσάκο και το Μαράκι, όλοι οι άλλοι βοήθειά μας!! Ο ένας πιό παράξενος από τον άλλο με αποκορύφωμα τον Κοτέ. Ο Κοτέ είναι ο ορισμός του Ταιβανέζου psycho. O ορισμός όμως!!.. Νομίζω πως αν κάναμε διαγωνισμό για τον πιο cult συγκάτοικο θα έπαιρνα Oscar! Το άτομο ζει σε άλλο κόσμο..Καλούλης έιναι μωρέ αλλά το μάτι του γυαλίζει! Ακούει σαξόφωνα τα οποία ηχογραφεί κ όλας και μετά που μας τα δίνει να τα ακούσουμε και εμείς, το απόλυτο κενό.. Στο flat μένουμε 8. Ε, το Σάββατοκύριακο είχαν φύγει όλοι για Λονδίνο. Όλοι εκτός από τον Κοτέ. 'Ηταν σαν να πρωταγωνιστώ στο Scary movie made in Taiwan!..E, ρε και με πιάνει μια δίψα το βράδυ!!..Που να βγω να πάω κουζίνα?!..Δεν άντεξα όμως. Τζόγαρα! Και στο δρόμο μου για κουζίνα (φανταστείτε ενα διάδρομο με 4 πόρτες από κάθε πλευρά και στο τέλος άλλη μια που έιναι η κουζίνα. Ε και άλλη μια που είναι η έξοδος!), το έφερε η τύχη ($#!#%!%#!$!#$) έτσι και βγήκε κ ο Κοτέ να πάει! Και μάλλον είχε ξαναβγεί γιατί τώρα κράταγε και ένα μαχαίρι και πήγαινε κουζίνα! Με πιάνει ένας πανικός άλλο πράγμα! Το μαμά τρομάζω σας το έχω ξαναπεί? (αν όχι, καποιά άλλη φορά) Ε, ενα τέτοιο πράγμα! Σήμερα έιναι Κυριακή. Έχουν γυρίσει όλοι. Γλίτωσα!..Όπως ήταν άλλωστε και αναμενόμενο, αφού ήμουν η πρωταγωνίστρια...Το πρόβλημα είναι οτι γλίτωσε και ο Κοτέ, οπότε μάλλον θα έχουμε και sequel! Τake care.
Εμ, δεν είμαι πια! Ούτε φοιτητής, ούτε φοιτήτρια στο Καρλόβασι.. Ναι ξέρω..<<Τι λέει το βούρλο?!>> Κι όμως..Ξέρω εγώ..Γιατί τα μαθαίνω εγώ τα νέα...Και αμέ γιατί να μη ζηλέψω παρακαλώ όταν το ίδο βράδυ έχει και συναυλία C-Real, και η Paola τσιτσίδιασμα, και Αbsolut party?? (όπου, for the record, το ίδιο βράδυ είχε Absolut party και στο student union εδώ στο R.H.U.L.) Είδες εξέλιξη το Καρλόβασι?..Και τα 'λεγα εγώ! Θα παω το καλοκαίρι και δε θα το αναγνωρίζω!! Τελος πάντων, μη τα σκέφτομαι και συγχίζομαι.. Λοιπόν, ένα πράγμα θα σας πω, ειδικά σε σας που τώρα ήρθατε στο Καρλόβασι... Τον πρώτο χρόνο, όσοι μείνετε, μετά το Νοέμβριο, θα αρχίσετε να περνάτε τέλεια... Θα συνειδητοποιήσετε πόσο ωραία είναι να μένεις μόνος, να βγαίνεις από το σπίτι ότι ώρα θες χωρίς να σε νοιάζει, να γουστάρεις που δεν θα έχεις να πας «διαβασμένος/η» την επόμενη μέρα στο μάθημα, και βασικά, που μπορείς να μην πας και καθόλου.. Θα θέλετε να τα κάνετε όλα.. Μέχρι το τέλος της χρονιάς θα έχετε πάει σε όλα τα νυχτερινά μαγαζιά που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Καρλόβασι (εύκολο αφού είναι λίγα) και σίγουρα θα ψάχνετε τρόπους να νοικιάσετε αμάξι να βγείτε στο Βαθύ... Σίγουρα θα ψιλοξενερώνετε που δεν υπάρχουν πολλά γκομενάκια, αλλά.. «και με τα παιδιά περνάω γαμάτα..», καθώς εσείς οι κοπέλες θα τσατίζεστε που θα σας αποκαλούν γκομενάκια, και ειδικά αυτός που μάλλον έχετε βάλει στο μάτι!..Καθώς επίσης, θα νιώθετε αμήχανα όταν μπαίνετε σε ένα μαγαζί και ο αντρικός πληθυσμός του σας scan-άρει, από πάνω μέχρι κάτω, μέχρι να κάτσετε κάπου.. αλλά κορίτσια, μεταξύ μας, το γουστάρετε κι όλας!.. So, don't worry!! Αμα το λέω εγώ...Tα καλύτερα έπονται! Take care.
Το άσχετο του post: Ξέρουμε αν γύρισε ο Μήτσος από London?
Και τι δηλαδή τώρα αρχίζω και λέω?..και δεν έχει " Σσσσσς σταμάτα μας ακούνε" ? Αχ τι καλά!! Τι, δηλαδή μπορώ να λέω ότι θέλω?? << ΝΑΙ, ΕΙΠΑΜΕ>> Ωραία. Θα λέω όλα όσα σκέφτομαι κατά περιόδους και με προβληματίζουν..όχι πολύ, μη το κάψω κ όλας, αλλά έτσι να έχουμε να λέμε.. αλλά και πάλι ποιός νοιάζεται?.. Όχι εγω θα τα πώ. Ψιτ, εσύ!..Αν είναι να κοροιδέψεις, allé.
Tο άσχετο του post: Aχ και να 'ξερες μικρέ μου τι παιχνίδι σου παίζει η μοίρα..
